Dictaat

Precies een week geleden plaatste Het Financieele Dagblad een column van psycholoog Henk Noort – zelfbenoemd kenner van de hedendaagse zeden, en auteur van werken als 'Wat mannen echt willen...' en 'Vrouwen willen maar één ding...'. In genoemd stukje vertelt hij hoe een 'damesbladjournaliste' hem onlangs kwam interviewen. "Door haar decolleté", schrijft hij in knarsend bouquetreeksproza, "bleef over de vormen van haar boezem weinig te raden over." Gevolg: hij kon zich 'onmogelijk’ op de inhoud van het gesprek concentreren. Dit is een citaat uit de column van Elma Drayer in Trouw. Goed, ik zal dat "knarsend bouquetreeksproza" even 'vertalen' in hedendaags recht-voor-z'n-raap-Nederlands: "Ze bood mij ruim uitzicht op haar tieten." Henk Noort ken ik niet. Ik weet wel dat ik, de titels van zijn werken lezend, nog niet dood gevonden zou willen worden met die werken.

De afgelopen dagen was het redelijk warm weer. Ik ga dan de stad in en zit op terrasjes, met een cappuccino of tomatensap. Als ik niet lees, kijk ik naar mensen om mij heen. Zowel mannen als vrouwen zijn vanwege dat warme weer redelijk luchtig gekleed. Ik ben een man, hetero en - ik kan er ook niets aan doen - kijk liever naar vrouwen dan naar mannen. Nee, dat zeg ik niet goed. Vanwege die luchtige kledij werd mij de gelegenheid geboden de voor mannen aantrekkelijke facetten van vrouwen wat meer gedetailleerd dan gebruikelijk waar te nemen. Ik concentreerde mij dus minder dan gebruikelijk op het boek dat ik aan het lezen was. Als je dat seksistisch wil noemen: OK! Confiteor quia peccavi nimis cogitatione, mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.

Elma beschrijft eerst een gebeurtenis in (fundamentalistisch) Soedan, waar een aantal vrouwen gearresteerd en gegeseld werd vanwege het dragen van 'niet-decente' kledij. Natuurlijk, dit alles speelt zich af in verre buitenlanden, waar moslimfundi’s het voor het zeggen hebben. En dat die zo hun eigen opvattingen koesteren omtrent de seksen is genoegzaam bekend. Het vrouwelijk wezen moet zoveel mogelijk geweerd uit de openbare ruimte. Die is namelijk van het mannelijk wezen. En komt zij toch buitenshuis, dan dient ze de contouren van haar lichaam zoveel mogelijk te verhullen. Opdat het mannelijk wezen niet in verzoeking raakt. Die vrouwen droegen een broek.

Ik ga er even aan voorbij dat er ook in ons land van oudsher nog altijd religieuze groepjes zijn die het vrouwen verbieden een broek te dragen. Een beduidend groter aantal mensen in onze beschaafde, democratische, tolerante maatschappij, vooral mannen natuurlijk, vindt dat luchtig geklede vrouwen, of vrouwen die de contouren van hun lichaam liever benadrukken dan verbergen, of gewoon vrouwen die zich 's avonds laat alleen op straat begeven, "erom vragen". Zij kunnen immers weten dat zij de lusten van mannen opwekken en dienen zich te realiseren dat mannen die lusten wensen te bevredigen en wel meteen. "Zo zijn mannen nu eenmaal." Ik wil daarmee zeggen dat misvattingen over vrouwen en vrouwelijk gedrag in alle culturen voorkomen en zich alleen op verschillende, cultureel bepaalde manieren uiten.

Henk Noort heeft zich de gram van Elma Drayer op de hals gehaald omdat hij begrip toont voor het moslimse modedictaat. Hij vindt immers dat er redenen genoeg zijn "voor functionele preutsheid." Elma vermeldt ook nog wat situaties in België en Engeland, waaruit teveel begrip voor dat modedictaat blijkt.

Om één ding kunnen we niet heen: de mens zou spoedig uitsterven als mannen en vrouwen niet langer wederzijds lusten zouden opwekken en van tijd tot tijd die lusten in goed overleg zouden bevredigen. Voortplanten is niet alleen noodzakelijk, de voorbereidingen daartoe zijn nog aangenaam ook. Zelfs zo aangenaam dat we er ons mee bezighouden ook als voortplanten helemaal aan de orde is. Nochtans hebben eeuwen lang, tot op de dag van vandaag, mannen, in welke cultuur dan ook, de vrouwen veroordeeld voor het bij hen opwekken van lusten. En vervolgens die vrouwen op grote schaal en met groot enthousiasme misbruikt.

Sinds mijn puberteit kijk ik graag naar vrouwen die voldoen aan mijn particuliere opvattingen van 'mooi' of 'aantrekkelijk', zonder daaraan direct consequenties te verbinden. Dat heeft niets met een verheven moraal te maken, ik ben gewoon niet zo snel in die dingen. Gistermiddag, op weg naar huis, zat ik in tram tegenover een moslima van een jaar of veertig, die zeer traditioneel gekleed was, incl. het hoofddoekje. Ze lachte heel even vriendelijk naar me toen ik ging zitten. Ik vond haar een mooie vrouw. De laatste tijd zie ik regelmatig een tv-commercial voor een of andere haargel voor mannen. Een biljartende man raakt de bal verkeerd, waardoor die belandt in de laag uitgesneden blouse en tussen de ruim in beeld gebrachte borsten van een vrouw die voorover op de biljarttafel leunt. Ik vind dat een walgelijke commercial. Hij wordt geacht 'leuk' te zijn, omdat we hier weliswaar tegen boerka's zijn, maar nog velen onder ons er niet tegen kunnen dat ontblote borsten zo maar op tv te zien zijn. Dat noemden we vroeger "épater les bourgeois". Over het tonen van overige delen van de vrouwelijke en mannelijke anatomie heb ik dan nog niet eens. Daarover heb ik hier genoeg geschreven.

Ik hoef hier, denk ik, niet te zeggen dat ik er faliekant tegen ben dat moslimmannen uitmaken hoe moslimvrouwen zich kleden. Maar laten we nou niet, in navolging van Elma Drayer, gaan doen alsof we hier zoveel verlichter en moderner zijn. We huichelen gewoon wat meer.
x