Poortjes

Wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten. Dus: wie willens en wetens zonder geldig kaartje in de trein stapt, moet een boete betalen. Die oud-Hollandse wijsheid zijn veel zwartrijders helaas vergeten, die gaan dus stennis maken, als ze betrapt worden. Dat was al in 2000 zo en toen kreeg de NS 500 miljoen euro om stations af te sluiten met poortjes waar je alleen doorheen kon met een geldige ov-chip. Ruim acht jaar later, las ik in Trouw, heeft de NS dat geld nog steeds op de rekening staan en het is, door rente, inmiddels aangegroeid tot ruim 700 miljoen euro. De NS is groot voorstander van de ov-chip, maar wat blijkt? Zeker twee derde van de Nederlandse stations krijgt geen ov-chippoortjes. Verbetering van de veiligheid in treinen, waar het met de ov-chip om begonnen was, blijft daardoor een zaak van conducteurs. (Onderstreping toegevoegd.) Welk deel van de half miljard euro die de NS in de poortjes mochten investeren inmiddels is uitgegeven, willen ze niet zeggen. (...) Het leeuwendeel daarvan staat al acht jaar werkeloos op NS-bankrekeningen.

Wie moet zich nu druk maken om dit wat merkwaardige beleid van de NS? Rover, de Consumentenbond en de ANWB staan niet te trappelen om de ov-chip in te voeren, dus die zul je ook niet horen over het uitblijven van de poortjes. De gemiddelde reiziger houdt ook niet erg van barrières tussen hem/haar en de trein, dus een volksopstand ligt niet de lijn der verwachting. De Tweede Kamer wilde die poortjes i.v.m. de veiligheid. Je zou dus zeggen: de Tweede Kamer eist dat die poortjes er komen en als die er niet komen gaat al dat geld - plus de rente - terug naar Wouter Bos

De veiligheid in de trein blijft dus voorlopig nog "een zaak van de conducteur." Als ik momenteel bestuurder zou zijn van een vakbond waar NS-conducteurs bij zijn aangesloten, zou ik de leden bijeenroepen en hen het volgende voorstel voorleggen: wij gaan alleen nog met de trein mee om de reizigers service te bieden; dus we gaan ons onthouden van klantonvriendelijke activiteiten als het vragen naar geldige vervoersbewijzen, totdat de NS ons duidelijk maakt welke maatregelen er genomen worden om onze veiligheid zoveel als mogelijk te garanderen.