MAALTIJD

Over de afgelopen nacht kan ik allen maar positief zijn. Ik heb al sinds tijden niet zulke lange perioden aan één stuk doorgeslapen en als ik wakker werd, had ik geen pijn in mijn heup en daarvoor was ik hier gekomen, toch?

Een van de meest irriterende dingen in een ziekenhuis vind ik het infuus. Dat ding hangt meestal aan een paal op drie wieltjes, die je overal meen naar toe moet slepen. Dat is vooral onhandig als je naar het toilet moet, want het vergt veel gemanoeuvreer voor je kunt doen wat je op het toilet normaliter  doet. Aanvankelijk hoefde ik hier helemaal niet naar het toilet, want al voor de operatie was er een katheter aangebracht. Ik hoefde dus de hele volgende nacht en nog een deel van de ochtend mijn bed niet te verlaten. (Ik heb ook een hekel  aan urinalen. Ik ben nogal onhandig en het is me wel eens gebeurd, dat ik zo'n gevuld ding liet vallen. Ik maakte niemand blij.) Dankzij de voorlichting van de fysiotherapeut en  het looprekje kan ik nu al weer naar het toilet zonder eerst hulp te hoeven inroepen. Van die enkele meters lopen was ik overigens al helemaal buiten adem. Ik heb al gevraagd of het looprek kan worden ingeruild voor een rollator, dan kan ik onderweg nog even zittend uitrusten. Inmiddels ben ik helemaal van het infuus af en kan ik me weer vrijelijk rondbewegen.

Net als van veel andere bedrijven en organisaties wil het BovenIJ ziekenhuis graag horen hoe de cliënten de verleende zorg waarderen. Je kunt de diverse vormen van zorg, via Zorgkaartnederland, een waardering geven met de cijfers 1 tot en met 10. De 242 waardering leverden het gemiddelde cijfer 8,2 op. Daar zullen ze best blij mee zijn, maar ik zou het met een korreltje zout nemen. Waar halen de mensen die de kundigheid van artsen roemen hun kundigheid vandaan?

In mijn 80 jaren ben ik in zeven verschillende ziekenhuizen opgenomen geweest. In sommige meerdere keren, het vaakst in het BovenIJ ziekenhuis. Waarom? Omdat 'ze' daar zo goed zijn in hun vak? Communicatief zeer vaardig? Invoelend? Nee hoor, gedurende de laatste acht jaar is het gewoon het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Voor polikliniekbezoek ben ik er in tien minuten met mijn scootmobiel. Als ik met een ambulance van huis naar de Spoedeisende Hulp wordt gebracht, duurt dat vijf minuten.

Als ik naar een KNO-arts zou moeten en men weet mij te vertellen dat de beste KNO-arts in Nederland zijn praktijk uitoefent in het ziekenhuis Tergooi in Blaricum, zou ik daar dan heen gaan? Forget it! Alleen als men mij overtuigend aantoont dat de KNO-arts van het BovenIJ ziekenhuis een uitgesproken klungel is, zal ik mij tot een ander ziekenhuis in Amsterdam wenden. (De grote stad heeft zo zijn voordelen.)

Het enige aspect van een ziekenhuis waarover ik een meer of minder deskundig oordeel kan geven zijn de maaltijden. Mijn ervaring is dat er in de meeste ziekenhuizen geen kraak of smaak aan de maaltijden zit. Ik neem direct aan dat er inhoudelijk niks mis met de voeding is. Alle benodigde   ingrediënten zitten er vast wel in, maar het smaakt nergens naar. Wat dat betreft steekt het BovenIJ ziekenhuis met kop en schotel boven de andere mij bekende ziekenhuizen uit. Natuurlijk eet je hier niet op het niveau van Michelinsterren.Voor de meeste mensen is een ziekenhuisopname geen pretje. Het is dan in ieder geval plezierig als je maaltijden vaak beter zijn dan die je thuis zelf maakt of voorgeschoteld krijgt. Dat is ook wel belangrijk, toch?