KINDJE

"Van deze man wil ik nog een kindje."

Als je over het Internet surft, kom je op veel sites links tegen naar andere sites. Ik ben geneigd veel links te volgen en kom vaak op de gekste plaatsen terecht. De zin hierboven komt uit een artikel in Story. Het is een uitspraak van Trijntje Oosterhuis. Zonder context zou je tot de conclusie kunnen komen dat Trijntje en "deze man" al één of meer kinderen hebben en dat zij er "nog een" willen. Trijntje was ooit getrouwd en gescheiden. Met haar ex had zij twee kinderen. Na haar scheiding van Sander van Eeden dacht Trijntje Oosterhuis (44) dat haar wens nog een keer moeder te worden niet meer in vervulling zou gaan.

Gelukkig ontmoette Trijntje Alvin Lewis, de tweelingbroer van zangeres Berget Lewis en er sprong een vonk over. Ondanks haar 'gevorderde' leeftijd wilde zij van deze man (toch) nog een kindje. Het liefdesleven van Trijntje interesseert me niet echt, de rest van haar leven overigens ook niet. Het gaat mij alleen omdat zinnetje hierboven.

De wens van Trijntje is niet onbekend. Je ziet wel vaker dat mensen die een tweede relatie aangaan, ook als hun kinderwens in wezen al vervuld is, met de nieuwe partner ook (weer) een kind willen. Ik begrijp daar helemaal niets van. (Ik heb wel eens ergens gelezen: "Mijn kinderen en jouw kinderen pesten onze kinderen.")

Ik was vanaf de dag we elkaar ontmoetten helemaal weg van Boukje.

Ik wist meteen dat ik de rest van mijn leven met haar zou willen doorbrengen. Maar ik heb geen seconde gedacht: 'Met haar zou ik een kind willen hebben.' Boukje heeft evenmin ooit gezegd dat ze vreselijk graag een kind met mij wilde delen. Inderdaad, van een kinderwens was geen sprake. Maar als er geen fysieke problemen waren geweest die dat voorkwamen, dan hadden we vast wel één of twee kinderen gehad en zouden dat ook leuk gevonden hebben.

Uit het aantal (v)echtscheidingen blijkt dat gezamenlijke kinderen bepaald geen stabiliserende factoren zijn in een instabiel wordende relatie. Ik begrijp dan ook niet dat er stellen zijn, die hun relatie menen te moeten redden door er nog maar een kind bij te nemen.

In diverse culturen zijn kinderen een oudedagsvoorziening. In onze 'participatiemaatschappij zijn het de  mantelzorgers. Ik ben wel eens blij dat er geen mensen zijn die zich verplicht voelen mij als (groot)vader op allerlei gebieden bij te staan.

P.S.

Toen ik Boukje leerde kennen had ze veel langer haar dan ze hierboven had, tot onder haar schouder. Ze heeft het ook wel eens heel kort laten knippen. Dat was mijn idee. Ik vermoedde dat het haar leuk zou staan. Ik had helemaal gelijk. Maar hoe ze haar haar ook had, ik vond haar altijd heel mooi.