BLOKLETTERS

"Na het eten van ooft (fruit) moet men geen water drinken." Nee, ik ga hier geen voedingsadviezen geven. Als is dat al zou doen zou ik zeker geen verouderde termen als   ''ooft" gebruiken. Vanwaar dan dit citaat?  Het is een zin die ik zeker 70 jaar geleden, met een kroontjespen, schreef in het schrift waarin wij moesten 'schoonschrijven'. Bovenaan de pagina stond een voorbeeldzin zoals hierboven, die we dan een aantal malen moesten overschrijven, waarbij we vooral "tussen de lijntjes" moesten blijven. Die lijntjes gaven de hoogte aan van hoofdletters en kleine letters.

Ik moest weer aan die zin denken toen ik in Trouw een artikel las onder de titel Geen lusletters meer in de basisschool: wat doen wij onze kinderen aan? van de hand van Naema Tahir, columniste van Trouw.

Er is iets aan de hand met onze scholen, letterlijk aan de hand: die hand zal niet meer leren woorden netjes aan elkaar te schrijven. Geen lusletters meer. Geen krullen.

De basisschool van onze dochter heeft met ingang van dit jaar besloten om dat alles af te schaffen. De kinderen zullen voortaan alleen nog blokletters geleerd krijgen. Niet alleen in groep drie, maar in alle klassen tot en met groep acht.

Dit zijn lusletters, zoals ik ze op de lagere school heb leren schrijven:

Ik heb heel lang mooi en goed leesbaar kunnen schrijven mede omdat op de kweekschool 'schoonschrijven' een vak was, met als onderdeel 'bordschrijven'. Nu kan ik de boodschappenlijstjes, die ik met de hand schrijf, vaak met moeite lezen als ik eenmaal bij AH ben. Dat komt natuurlijk doordat ik al zo'n 20 jaar alleen nog maar via een toetsenbord 'schrijf'. Zo schrijdt de ontwikkeling voort.

De school waar de dochter van Naema naartoe gaat redeneert als volgt: Kinderen zullen sowieso in hun leven nauwelijks meer met de pen schrijven. Dus waarom zou je hen nog vermoeien met het aanleren van een schrijfwijze die toch passé is?

Naema is in de rouw. Het is misschien irrationeel, ik geef het toe. Tijden veranderen en wij veranderen mee. Of we het nu leuk vinden of niet.

Maar de gedachte dat mijn dochter over een paar jaar van de basisschool afkomt en dan maar een beetje kan lezen en rekenen en alleen in blokletters kan schrijven, maakt me heel verdrietig.

Ik gun iedereen graag haar/zijn nostalgische gevoelens, maar dingen veranderen nu eenmaal. Kinderen lezen wellicht minder boeken, maar via de monitor van de pc, notebook en mobieltje lezen (en schrijven) ze wel degelijk. Mijn moeder warmde etensresten 'au bain marie' op. Ik heb dat ook nog wel eens gedaan, maar tegenwoordig gebruik ik de magnetron. Die is nu in veel, misschien wel de meeste, huishoudens niet meer  weg te denken. Lusletters zijn au bain marie, blokletters zijn magnetron.