VOOROORDEEL

Ik ben ook maar een mens, ik heb ook mijn vooroordelen, bijv. dat ik Theo Maassen geen goed cabaretier vind. Gisteravond was hij te zien op NPO 1. Ik besloot mijn vooroordeel weer eens te testen. Al vrij gauw in het begin vertelde hij dat hij zijn baan wel leuk vond omdat hij dan niet met de kinderen bezig hoefde te zijn. "Arbeit macht frei," zei Theo. Die tekst stond boven de ingang van de naziconcentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Even later ging het over de schoonouders van Theo. Schoonouders, met name schoonmoeders zij een afgezaagd thema. Maar Theo wilde iets positiefs zeggen. Waarschijnlijk zouden ze in de oorlog joden hebben opgevangen, maar die zouden wel eens gezegd kunnen hebben: "Dan maar Auschwitz." Toen ben ik gestopt.

Ik ben kort vóór de Tweede Wereldoorlog geboren. Ik kan me de Oorlogswinter nog goed herinneren, maar ik heb geen oorlogstrauma. In mijn schooltijd werd uiteraard nog veel aandacht aan de Tweede Wereldoorlog besteed. Ik heb er, ook in mijn jeugd, veel over gelezen. IK heb, in de tijd dat ik op de Kweekschool zat, in de bioscoop een documentaire film over de concentratiekampen gezien, samengesteld uit beelden die de Duitsers zelf maakten en beelden die door de Amerikanen, Russen en Engelsen gemaakt werden bij de bevrijding van de kampen.

Ik weet niet of Theo Maassen die beelden kent. Ik weet niet hoeveel hij van de Tweede Wereldoorlog en van de Holocaust weet. Niet zo veel,vermoed ik, want dan zou hij weten dat er weinig valt te lachen om concentratiekampen en alles wat daarmee samenhangt. Of hij heeft weinig gevoel voor humor. Maar dat wist ik al.