UITBUITING

Als je lhbt'er bent in een moslimland heb je geen eenvoudig leven. Je leven kan daar zelfs behoorlijk in gevaar zijn. Wanneer je dan, bijvoorbeeld via het Internet, verneemt dat in dat kleine landje in de buurt van Duitsland lhbt'ers een leven kunnen leiden als de eerste de beste hetero, dan zou je daar best asiel willen aanvragen. Dan blijkt het daar, lees ik in de Volkskrant, toch niet altijd rozengeur en maneschijn te zijn: Lhbt'ers die recent als vluchteling naar Nederland zijn gekomen, hebben geregeld het gevoel als lustobject te worden gezien. Dat blijkt uit gesprekken die de Volkskrant met sommigen van hen had.

(...) Aziz, een Syrische jongen, heeft 'meerdere slechte ervaringen meegemaakt'. Zo werd hij door een Nederlandse homo uitgenodigd om voor onbepaalde tijd in zijn woning in Amsterdam te verblijven. Een uitgelezen kans, zo dacht hij, om aan het homofobe klimaat in het asielzoekerscentrum in het Brabatse Gilze te ontsnappen. 'Maar al snel kwam ik erachter dat hij me gebruikte als huissloof', zegt Aziz.(...) 'Hij wilde dat ik voor hem kookte, dat ik zijn hele huis boende en dat ik seks met hem had. Toen ik protesteerde, zette hij mij het huis uit.'

Je zou denken dat mensen die enige ervaring hebben met vormen van discriminatie zich wat empatischer zouden opstellen richting lotgenoten. Maar lhbt'ers in het algemeen en homo's in het bijzonder  zijn dus ook net mensen.