Ik heb een ruime ervaring met onze gezondheidszorg. Ik weet dus wat een van de belangrijkste kenmerken van die zorg is: WACHTEN. Dan heb ik het niet over de wachtlijsten, maar over de de tijd die je moet doorbrengen in wachtkamers. Een deel van die wachttijd veroorzaak ik zelf, omdat ik altijd ruim op tijd ben. Ik ga er vanuit dat poliklinieken bij het plannen en inroosteren van patiënten uitgaan van een gemiidelde behandeltijd per patiënt. Waarom wordt die gemiddelde behandeltijd na ik weet niet hoeveel jaren ervaring nog altijd te kort ingeschat, zodat die wachttijden ontstaan?
Jaren geleden heb ik al eens bedacht dat ze bij die poliklieken op een gegeven moment weten dat de dokter weer wat is uitgelopen en hoeveel. Dat kun je tegen de patiënten zeggen. Die kunnen dan even een kopje koffie gaan drinken in het restaurant van het ziekenhuis. Bij het BovenIJ Ziekenhuis wordt dat sinds kort bij enkele poliklinieken gedaan. Dat kan bij alle poliklinieken van alle ziekenhuizen. Waarom gebeurt dat niet of nauwelijks?
Ik gaf gisteren aan dat ik twee ziekenhuizen ging bezoeken. De wachttijden bij de poli's viele reuze mee. Bij het OLVG-West kreeg ik een receptje mee. Ik was ruim op tijd in het BovenIJ Ziekenhuis en besloot het recept te 'verzilveren' in de apotheek aldaar. Ik trok een nummertje: 61; 55 werd geholpen. Ik ging niet naar het aanpalende restuarant, want ik wilde mijn beurt niet missen.
Ik kom vaak in een apotheek en weet dus dat er tussen het moment dat je je meldt bij de balie en het moment dat je je medicijnen krijgt er meestal maar enkele minuten voorbij gaan. Bij deze apotheek ging dat anders. Er liepen daar vijf personen in witte jassen rond die voornamelijk met elkaar bezig waren of met het staren naar monitors van een pc. Ik constateerde bij een man die voor mij aan de beurt was dat er ongeveer een half uur voorbij ging tussen die twee momenten.
Ik had al drie kwartier gewacht en het momnet dat ik me bij de poli dermatologie moest vervoegen kwam dichterbij. Ik ging maar naar zo'n type in een witte jas toe die naar een monitor staarde en vroeg of het er in zat dat ik binnen een kwartier mijn medicijnen zou hebben, want dat ik dus naar die poli moest. Toen kwam er iets van klantgerichheid boven bij die man. Ik kon mijn receptje aan hem geven. Dan zou mijn medicijn klaar liggen als ik bij de dermatoloog geweest was. Ik had er een hard hoofd in, maar echt: de medicijnen lagen inderdaad klaar!
O ja: scootmobiel en rollator hebben een belangrijk voordeel: je hebt altijd een zitplaats.
Stéphanie Hoogenberk – We hebben het over je gehad
22 uur geleden
Spreek een beetje uit ervaring wat wachttijden betreft, zeker bij mijn huisarts. Een poos geleden zat ik de wachtkamer met een aantal andere patienten en het gemopper was niet van de lucht omdat de arts 'uitliep'. Hij is een man met een behoorlijk empathisch vermogen en luistert altijd met aandacht. Daar gaat het uiteindelijk om. Ik heb de dame in kwestie daarop aangesproken en haar meegegeven dat het fijn is als de arts met aandacht naar haar problemen luistert en het daarom wel even uit kan lopen. Er is altijd genoeg lectuur in de wachtkamer, voor elk wat wils. Daarna zweeg zij gelukkig. Misschien had ik toch een beetje gelijk.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat zo'n empatische arts wat langer de tijd neemt voor zijn patiënten, maar daarmee kanhij toch rekening houden bij zijn planning?
BeantwoordenVerwijderen