Vandaag wordt weer een medisch dagje. Ik begin met een (taxi)rit naar het OLVG-West. Daar heb ik een gesprek met een longverpleegkundige. Ik wil nu wel eens weten waarom, na gewijzigd medicijngebruik (meer en vaker 'puffen'), ik nog steeds na geringe inspanning naar adem loop te happen.
Van het OLVG-West laat ik mij naar het BovenIJ Ziekenhuis brengen. Daar laat ik eerst een foto van mijn rechterhand maken. Het vermoeden bestaat dat er sprake is van artrose. Het doet al pijn als ik een pilletje uit een stripje druk. Ik was daarmee al eerder bij de huisarts geweest. Die adviseerde een tijdje Voltaren emulgel te smeren en magnesiumpillen te slikken. Dat heb ik braaf gedaan, maar echt helpen deed het niet. Sterker nog, het werd erger. Daar kwam nog eens bij dat wanneer ik een mes gebruik, bijvoorbeeld om vlees in blokjes of uien fijn te snijden, er een behoorlijke kramp in de vingers ontstond. Het is geen constante pijn en geen constante kramp, maar het hoort niet en als je niets doet of laat doen wordt het wellicht alleen maar erger. Dus gisteren weer naar de huisarts en die wilde een foto laten maken.
In het BovenIJ Ziekenhuis hoef je voor het maken van zo'n foto geen afspraak te maken. Maar toevallig had ik voor vanmiddag al een afspraak met de dermatoloog. Die wil nog een keertje kijken naar de plek waar hij een paar maanden geleden dat melanoom heeft verwijderd. Ik wil hem ook nog naar een andere plek laten kijken. Twee jaar geleden maakte ik een smak met de fiets, waaruit o.a. een wond aan mijn been resulteerde. Geruime tijd kwam dagelijks een wijkverpleegkundige de wond reinigen en verbinden. Maar genezing bleef uit. Die kwam pas na inschakeling van een (andere) dermatoloog uit het BovenIJ-ziekenhuis. Het vreemde is dat op de plek van die wond nog steeds een soort korst zit, geen gewone huid. Ik maak me daar geen zorgen over, maar ik ben wel nieuwsgierig.
Stéphanie Hoogenberk – We hebben het over je gehad
23 uur geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten