VETERAAN

Vroeger - toen ik nog jong was - werd iemand van mijn huidige leeftijd (78) gewoon een oude man of vrouw genoemd. Later werden we senioren genoemd, al schijnen ook jongeren dan ik, pakweg vanaf zestig jaar, daarbij te horen. Al googelend kwam ik gisteren weer een heel nieuwe term tegen: stadsveteranen. Dat zijn, las ik op de website van het Kenniscentrum Wonen-Zorg, ‘anticiperende senioren die in de stad wonen'. Ik  mag me, denk ik, wel senior noemen, ik woon in de grootste stad van Nederland, maar vraag me niet waarop ik anticipeer. Ik heb geen idee. Ik zie wel wat er op me afkomt.

Verder las ik nog: Deze senioren hebben de ambitie zelf te bepalen hoe ze oud willen worden. Misschien ben ik daar een beetje een rare in, maar zo lang in me kan herinneren had ik altijd de ambitie zelf te bepalen hoe ik wilde leven, dus ook hoe ik oud wil(de) worden.

Er staan wel meer briljante observaties op die website: Ouderen kunnen niet over één kam worden geschoren. Nee, dat kan alleen met kinderen, jongeren en mensen van middelbare leeftijd. Dat is allemaal één pot nat. En ouderen zijn allemaal individualisten?

Komen die veteranen alleen in de stad voor, of zou je ook kunnen vinden in de dorpen en gehuchten op het platteland? Of doen ze daar niet aan anticiperen en hebben ze daar absoluut geen ambitie om zelf te bepalen hoe ze oud worden?