MARATHON

Gisteravond keek ik naar de Marathon Tegen Kanker. Ben ik meteen donateur van KWF geworden? Nee, dat ben ik niet! Waarom niet? Omdat ik al vrij lang donateur bèn.

Oké, elke manier om geld in te zamelen voor de bestrijding van kanker is in beginsel prima. Afgelopen zondag (14 mei) was het precies 21 jaar geleden dat Boukje, volkomen onverwacht, te horen kreeg dat ze kanker had, dat het ongeneeslijk was en dat ze niet lang meer te leven had. Ze moest alleen met de trein vanuit Leiden en met de tram van station naar huis om het mij te vertellen. (Ik was niet mee naar Leiden gegaan, maar gewoon naar mijn werk, omdat we beiden dachten dat het om een routine-onderzoekje ging.) Ze heeft daarna nog 11 weken geleefd.

Ook in mijn vriendenkring zijn diverse mensen aan kanker overleden. Recentelijk zijn enkele vrienden voor kanker behandeld. Ik heb zelf ook een beetje kanker gehad. Ik weet dus wel zo'n beetje hoe het is om met kanker te leven. Waarom heb ik me gisteravond dan toch aan dat marathonprogramma zitten ergeren?

Zijn er nog mensen in dit land die echt niet weten dat kanker een vreselijke ziekte is? Kun je dan niet gewoon vragen om eenmalig of periodiek geld aan het KWF te geven om onderzoek naar de bestrijding/genezing van kanker te financieren? Is het per se noodzakelijk om een aantal kankerpatiënten te laten fietsen, hardlopen en zwemmen? Hebben we echt een zwerm BN'ers nodig om het duidelijk te maken? Geven 'we' nog wat gauwer als een paar bekende artiesten een liedje zingen?

Heb ik een tekort aan empathie?