Morgenavond vindt dus het jaarlijkse grote Eurovisie Songspektakel plaats en gisteravond werd duidelijk dat de meisjes van OG3NE (Wikipedia: "de O is de bloedgroep van hun moeder, gene is de genen die hen met elkaar verbinden en de drie staat voor het feit dat de zusjes met zijn drieën zijn.") 'ons' mogen vertegenwoordigen.
Ik heb gisteren niet gekeken naar de tweede voorronde, maar je hoeft de laatste tijd maar de tv of radio aan te zetten of een krant open te slaan of je komt OG3NE wel tegen. Bijna net zo vaak, misschien zelfs wel vaker dan Feyenoord, Ajax, kampioenschap en finale EuropaLeague.
Als ik Het PAROOL goed begrijp is het Songfestival bij uitstek de tv-uitzending die je samen met anderen moet/wilt bekijken. Sta jij te popelen om donderdag voor de televisie allerlei obscure Songfestivalacts te jureren, maar is geen van je vrienden daarvoor te porren? Dan kijk je het liedjesfestijn gewoon in een van deze cafés met gelijkgestemden. Dan volgt er een rij van zeven kroegen in het centrum waar je alles op groot scherm kunt volgen. Hier en daar, zag ik, zijn de snacks van het huis.
Opmerkelijk vond ik een zin in Trouw over de enorme populariteit van het songfestival binnen de internationale homogemeenschap. Het zal wel aan mij liggen (ik heb sinds Corry Brokken won niet meer naar het Songfestival gekeken), maar ik zie het verband tussen homoseksualiteit en het Songfestival niet.
Stéphanie Hoogenberk – We hebben het over je gehad
1 uur geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten