CRISIS

Er wordt veel gezegd over de crisis op links, maar volgens mij wordt bedoeld: crisis in de PvdA. Trouw citeert Arjan Vliegenthart, SP-wethouder in Amsterdam, in een artikel onder de kop: Links wil weer één front vormen.

Als ik over die mogelijke linkse samenwerking nadenk, moet ik denken aan 1980, toen het  CDA ontstond uit een fusie van KVP, ARP en CHU. De toen behoorlijk progressieve ARP werd opgeslokt door de veel conservatiever KVP. De niet zo progressieve CHU mocht ook meedoen. Het CDA moest in feite het voortbestaan (van het gedachtegoed) van de KVP redden.

De sociaal-democratie heeft zijn langste tijd gehad. De PvdA is van een min of meer linkse partij een ordinaire middenpartij geworden die af en toe doet of ze het neo-liberalisme nog een enigszins progressief aspect kan geven. Sinds Tony Blair heeft Labour in Engeland ook geen antwoord meer op het afbraakbeleid van de Conservatieven. Bij de recente verkiezingen werd Labour buitenspel gezet.

Ergens tegen het jaar 2000 heb ik de PvdA verruild voor de SP. Toen al vond ik de PvdA niet meer de linkse partij, waarvan ik ooit lid werd. Als ze weer groot groeien, moetze maar flink haar best doen, maar ze mag niet rekenen op mijn steun om haar een links imago te geven.