Snor

Het is een actie waaraan ik niet kan meedoen, want ik heb al een snor, die inmiddels al vijftig jaar, samen met mijn baard, mijn gezicht siert. Of ontsiert, dat mag je helemaal zelf weten. Ik liet beide 50 jaar geleden groeien niet omdat mij dat zou verfraaien of er 'mannelijker' uit zou doen zien, maar omdat ik mij dan niet meer dagelijks behoefde te scheren. Ik kan volstaan met één keer in de twee á drie weken een tondeuse ter hand te nemen.

Maar goed, die actie. Die heet 'movember'. Dat is een samentrekking van 'moustache' (snor) en 'november'. De bedoeling is dat mannen in de maand november hun snor laten staan. Die is, las ik in nrc.next, een icoon van mannelijkheid, kracht en autoriteit. Het is een symbool om de taboes en schaamte rond prostaatkanker te doorbreken. Ik wist niet eens dat die taboes en schaamte bestonden. Waarom zouden die er zijn? Omdat de prostaat zich in de buurt van de piemel bevindt?

Als ik deze maand in bus, tram of trein tegenover een man met een snor zit, moet/mag ik dan ineens wel met hem over prostaatkanker gaan praten? Als ik tegenover een vrouw zit met zo'n symbool:

op haar revers, ga ik toch ook niet meteen een goed gesprek aan over baarmoederhalskanker? Er gaat al bijna geen dag voorbij of er is wel een tv-programma, waarin uitgebreid over (het leven met) kanker wordt gepraat. Ik kan erover meepraten en dat doe ik ook wel eens, maar er zijn dagen dat ik daar niet zo'n zin in heb en er liever ook niet aan herinnerd wordt. En ik word helemaal wat iebelig als mensen zich ineens massaal druk maken over kanker en dan maar tegen een berg op gaan fietsen, maar veel dommer dan je snor laten staan kun je het niet maken.