Herdenken

Bij de herdenking van de Kristallnacht in de Portugees Joodse synagoge op het mr. Visserplein in Amsterdam heeft Lodewijk Asscher, volgens Het PAROOL gezegd: 'Ik wil niet leven in een land waar de Kristallnacht alleen met bewakers voor de deur herdacht kan worden'. Die bewakers stonden daar i.v.m. een mogelijke terroristische aanslag, zoals tegenwoordig veel Joodse gebouwen en evenementen bewaakt worden.

Ik sta hier met een verscheurd gevoel. Hier binnen, bij kaarslicht, herdenken wij een huiveringwekkende uitbarsting van Jodenhaat in 1938.

Daar buiten, met zwaailicht, staan bewakers om ons en deze eeuwenoude synagoge te beschermen tegen de dreiging van anti-Joodse agressie nu.

Ik kan me het onbehaaglijke gevoel van Asscher wel voorstellen, maar er is, naar mijn oordeel, wel een verschil tussen de anti-Joodse agressie van toen in Duitsland en die van nu in ons land. De Kristalllnacht was een van de vele uitbarstingen van een in Europa al eeuwen heersend virulent antisemitisme. Dat antisemitisme was gebaseerd op ongefundeerde veronderstellingen m.b.t. ongewenst geacht Joods gedrag. Nu wordt er gevreesd voor vooralsnog niet feitelijk gerealiseerd anti-joods terrorisme, dat uitgevoerd zou worden door Marokkaanse/moslim jongeren.

Laat me voorop stellen dat ik tegen iedere vorm van geweld ben, dus ook tegen terroristisch geweld, maar de moslimjongeren die zich tegen de Joden hier keren, hoeven niet alle geïnspireerd te zijn door blinde jodenhaat. Het is zeer goed mogelijk dat hun woede of haat zijn oorzaak vindt in het Israëlisch optreden tegen hun moslimbroeders in de al bijna 50 jaar bezette Palestijnse gebieden. Ik kan me zeer wel voorstellen dat die jongeren wat anders aan hun hoofd hebben dan onderscheid te maken tussen de staat Israël en Joden waar ook ter wereld.

Ik weet niet hoe Asscher denkt over de Israëlische politiek, maar hij lijkt me verstandig genoeg om puur antisemtisme te onderscheiden van politiek/religieus gemotiveerde  afkeer.