Voor Boukjes vijftigste verjaardag had ik een sieraad laten ontwerpen door een Haagse edelsmid. Het hing aan een halsketting en zag er ongeveer zo uit:
Na Boukjes overlijden wilde ik het sieraad niet ergens in een laatje laten liggen. Door dezelfde edelsmid heb ik het in een armband laten verwerken, die ik elke dag droeg.
Een aantal jaren geleden bracht ik de jaarwisseling door bij mijn zus in Weesp, samen met mijn andere zusje. Op Nieuwjaarsdag ging ik naar huis. Toen ik bij Amsterdam Centraal op tram 13 stond te wachten, realiseerde ik me ineens dat ik de armband niet meer om had. Er zat een sluiting aan die naar mijn mening nauwelijks toevallig kon los gaan en alleen een heel slimme zakkenroller zou hem ongemerkt kunnen losmaken. Maar ik was hem wel kwijt en dat vond ik heel erg. Ik huil niet zo gauw, maar toen wel.
Misschien had ik die armband opnieuw kunnen laten maken, maar dat voelde niet 'echt'. Toch wilde ik wel weer een nieuwe, naar Boukje 'verwijzende', armband, maar hoe zou die eruit moeten zien? Ik zat er niet dagelijks over te dubben, maar af en toe had ik wel een idee, dat ik een tijdje later weer verwierp. Tot ergens in afgelopen september. Toe kreeg ik een idee dat me na een tijdje nog beviel. Ik ging googelen op 'edelsmid' en 'Amsterdam-Noord' en kwam zo terecht bij Barbara van Schajik. (Dat is geen typefout, zo schrijf je die naam echt, met ji.) In goed overleg kwamen we tot een definitief ontwerp.
En zo ziet hij er dus uit:
(De foto's zijn door Barbara gemaakt.)
De armband is van zilver, het portret van Boukje is, computergestuurd, in wit goud gegraveerd. Het blauwe steentje is een saffier, het gele korund (familie van de saffier, of eigenlijk is de saffier lid van de familie korund, waartoe ook de robijn behoort).
Ik ben heel blij met mijn nieuwe armband, want hij is precies geworden wat mij voor ogen stond, met dank aan Barbara.
Fijn! En ik ben blij voor jou :)
BeantwoordenVerwijderen