Herinneren

Tot ver na mijn vijftigste heb ik dit soort publicaties gemeden als de pest.  Dat schrijft Albert de Lange in Het PAROOL. Aan de column gaat deze introductie vooraf: Albert de Lange (57, @deAlbertLange), bijna dertig jaar redacteur bij Het Parool, heeft niet lang meer te leven. Hij bericht de komende tijd, ongewis hoe lang, over zijn aangekondigde dood.

In mijn jonge jaren werd het wordt kanker nier in het openbaar gebruikt. Daar sprak je niet over. Tegenwoordig gaat er bijna geen dag voorbij of er wordt in de media wel ergens over kanker geschreven of gesproken. Albert de Lange is volgens mij niet de eerste die regelmatig gaat berichten over "zijn aangekondigde dood". Onlangs keek ik naar het BNN-programma 'Over mijn lijk', waarin drie jonge mensen met terminale kanker aan het woord waren.

Van mij mag het zolangzamerhand een tandje minder, want het kan niet anders of elke keer weer word ik herinnerd aan die elf weken in 1996 waarin Boukje naar haar 'aangekondigde dood' toeleefde. Nu wil ik best graag aan Boukje herinnerd worden, maar dan liever aan de tijd vóór die laatste elf weken. Herinneren doe ik graag op mijn eigen, zelf gekozen moementen.