Nabeschouwing

In het buitenland werd 'gemengd' gereageerd op het feit dat zo'n klein rotlandje zoveel (24) medailles wist te winnen bij de Olympische Winterspelen. Enerzijds was er bewondering, anderzijds werd erop gewezen dat al die medailles bij slechts één sport behaald werden. Nou, en?

Bij de Olympische Zomerspelen van 2012 werd Jamaica niet gekritiseerd omdat ze uitsluitend wonnen bij het hardlopen over de korte afstanden, noch Ethiopië omdat het alleen maar op de lange afstanden successen behaalde. Noorwegen behaalde al zijn medailles in Sotsji op ski's of een snowboard. Ze probeerden niet eens een medaille op de 10.000 m schaatsen te behalen, hoewel dat best mogelijk was en de Noren op dat terrein een respectabele geschiedenis hebben met Hjalmar Andersen, Knut Johannesen en Johann Olav Koss .

Waarom zijn 'wij' zo goed in schaatsen? Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat als het eenmaal weer eens vriest het ijs voor vrijwel iedereen 'om de hoek' ligt. Verder hebben wij meer overdekte schaatsbanen dan landen als de USA en Rusland en dan hebben we ook nog een rij niet-overdekte kunstijsbanen. Wie zich in het schaatsen wil bekwamen hoeft dus nooit ver te reizen. Anderzijds is het aantal banen waar je kunt rodelen of bobsleeën hier dun gezaaid. Het zelfde geldt voor skischansen. En hoe vaak ligt hier nu voldoende sneeuw voor uitgebreid langlaufen? En voor alpineskiën moetje ook een flink aantal uren reizen. Met andere woorden: anders dan schaatsen worden andere wintersporten ons niet met de paplepel ingegoten.

Dit jaar leverde het schaatsen zelfs nieuwtjes (voor mij tenminste) op in de Story/Privésfeer: Jorrit Bergsma doet het met de Amerikaanse schaatsster Heather Richardson en Marrit Leenstra met de Italiaanse schaatser Matteo Anesi. Ze volgen a.h.w. het voorbeeld van Ids Postma, die met Anni Friesinger trouwde. Het lijkt me duidelijk dat de schaats(st)ers bij internationale wedstrijden niet uitsluitend met schaatsen bezig zijn.
x