Tja, daar zit je dan, achter je toetsenbord. Je hebt beloofd
drie keer een stukkie te schrijven. Twee keer is dat gelukt, maar nu wil het
even niet komen. Inspiratie. Iets uit de actualiteit? Dat wordt herhalen wat er
al in de kranten staat en mijn mening doet er naar mijn mening niet zo toe,
hier op dit blog. Iets over gedoe met mijn moeder, vroeger, of met mijn
schoonvader, nu? Doen we maar niet. Over mijn zoektocht naar een baan, nu al
meer dan zes jaar? Is gewoon een gegeven en ik ben er inmiddels behoorlijk aan
gewend, aan huisman zijn. De werkwereld zit niet meer op mij te wachten. Iets over koken, mijn hobby? Nee joh, we
hebben al een Herman den Blijker en een Rudolph van Veen en dat is meer dan genoeg.
Over de kanker die in familie- en vriendenkring heeft toegeslagen en die gelukkig
aan onze deur voorbij is gegaan (het waren benigne papillomen)? Nee, geen zware
kost op deze plaats. Nog maar iets over mijn kleinzoon Thomas dan? Dat prachtig
mooie, allerliefste, heerlijke, stoute, dwarsliggende, niet meer uitslapende,
wereldontdekkende, eigenwijze jongetje? Als ik over hem ga schrijven, dan zit ik hier
over drie dagen nog. Dat gaat Evert vast niet goed vinden. Dat nu ook de baan
van Carla op de tocht staat met vele eventuele gevolgen van dien? Die gedachte
wil ik liever nog maar even verdringen. Ik denk dat ik me toch maar weer
terugtrek in mijn keuken. Een grote spacecake lijkt me wel wat. Als ik Geert
Wilders moet geloven ga je de toekomst daar zeer rooskleurig van inzien. Dan
neem ik die malle blonde haardos maar op de koop toe.
Evert, ik hoop dat jullie genoten hebben daar in het Spaanse
Valencia en ik kijk met plezier uit naar je talk van zaterdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten