Ontmoetingen

Ineens staat mijn dagelijks leven in het teken van ontmoetingen. Gisterochtend stond ik te wachten op een tram die maar niet kwam en vanaf de halte zag ik op de stoep een vrouw waarmee ik al weer een aantal jaren geleden met vrij veel plezier had samengewerkt in het Amsterdams Patiënten/Consumenten Platform. We hadden wat langer de tijd om bij te praten, omdat de tram die we in de verte al zagen niet dichterbij kwam: een defect, hoorden we van een man die daarvandaan kwam lopen. Al pratend liepen we naar een andere plek, waar we andere tram konden nemen die dezelfde route volgde. Het duurde niet lang, maar het was leuk haar na zoveel jaar weer eens te ontmoeten en spreken.

Gistermiddag had ik een al een jaar geleden gemaakte afspraak in Den Haag met zes ex-collega's uit de tijd dat ik bij de provincie Zuid-Holland werkte: vijf mannen en één vrouw. Dit was al weer de zesde jaarlijkse ontmoeting. Het was mooi zonnig weer, zodat we op een terras konden borrelen. Dat  was daarom plezierig omdat, tegen alle statistieken in, zes van ons zevenen nog altijd roken. Die ene, niet de vrouw, heeft nooit gerookt. Vier van de zeven werken nog steeds bij de provincie, al zijn ze ook aan hun laatste jaren bezig. De vrouw, met wie ik jarenlang vrijwel dagelijks in de bedrijfskantine lunchte, was de grootmoeder van het meisje dat het landelijke nieuws haalde omdat ze het eerste slachtoffer was van de Mexicaanse griep. Dat hadden we vorig jaar al gehoord. Het was haar enige kleinkind en ze zal niet opnieuw grootmoeder worden, want haar beide dochters zijn daar inmiddels te oud voor.

Natuurlijk verlopen die jaarlijkse ontmoetingen altijd volgens hetzelfde stramien. Er worden persoonlijke nieuwtjes uitgewisseld, zoals het feit dat de enige niet-roker over een aantal maanden voor het eerst opa wordt. Zijn andere zoon  heeft nog steeds een relatie een met de dochter van Gerrit Zalm, de voormalige minister van Financiën. Het huwelijk van een ander is nog steeds niet zo best, maar dat weten we al meer dan twintig jaar. We kunnen er gezamenlijk grappen over maken.

Het was voor de niet meer werkenden geen verrassing dat bij de provincie zwaar bezuinigd gaat worden, waardoor veel arbeidsplaatsen verloren gaan. We hebben al een reeks van die bezuinigingen meegemaakt. Als (ex-)ambtenaren weten we toch iets beter dan de gemiddelde Nederlander waarom die wel of niet terecht zijn, althans waarom we die wel of niet terecht vinden. We zitten niet allen op dezelfde politieke lijn, dus er was stof genoeg voor discussie, waarbij we, zoals we altijd al deden, op vriendschappelijke wijze de nodig steken boven en onder water konden geven.

En natuurlijk is het ook leuk veel herinneringen en oude 'roddels' weer eens naar boven te halen. Het was, kortom, gisteren een zeer aangename dag.
x