Geleerde

Dit is een soort vervolg op mijn blog van gisteren, waarin ik het had over bekende geleerden die "handelen in twijfel". Veel mensen zijn geneigd iets voor 'waar' aan te nemen als een geleerde dat zegt. Op zich is dat niet heel vreemd. Als een astronoom iets zegt over verre melkwegstelsels, ga ik niet met hem in discussie, want ik weet van melkwegstelsels niet meer dan dat ze er zijn. Maar als diezelfde astronoom beweert dat het fileprobleem kan worden opgelost door de maximumsnelheid te verhogen tot 140 km/u, denk ik niet dat hij gelijk heeft omdat hij een geleerde is. Ik ben sterk geneigd hem te vragen waar hij zijn wijsheid vandaan haalt.

Ik heb twee keer een proefschrift, vóór publicatie, mogen doorlezen op taalfouten. Die proefschriften waren al diverse malen door diverse geleerden gelezen, d.w.z. geleerden op het vakgebied van de promovendi. Die geleerden hadden er al heel wat taalfouten uitgehaald, dus de promovendi waren stomverbaasd over het grote aantal taalfouten dat ik er nog uithaalde. En ik ben geeneens een taalgeleerde, maar een doordeweekse taaldeskundige en -liefhebber.

Ik kom hierop door een artikel in Trouw. Daarin gaat het over Dick Swaab, eminent neuroloog - en onlangs te zien in 'Zomergasten' - en Pim van Lommel, eminent cardioloog. Beiden hebben boeken het licht doen zien die bestsellers werden, maar de psycholoog Douwe Draaisma wijst er in het artikel op dat de inhoud van beide boeken buiten de vakgebieden van beide geleerden vallen. Zo heeft de cardioloog een boek geschreven over bijna-doodervaringen. Bij bol.com lees ik: "Volgens Van Lommel zijn er goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen." Dat bedoel ik nou. Als dat onderzoek nu door Swaab, die alles van hersenen weet, gedaan was, had ik er iets meer fiducie in gehad. Maar met hartklachten ga ik weer niet naar Swaab, maar naar Van Lommel.
x