Broederschap

In Amerika en zeker een deel van het overige 'westen' wordt met gemengde gevoelens gekeken naar de ontwikkelingen in Egypte. Stel je nou eens voor dat daar een Islamitisch regime wordt gevestigd, gelijk aan dat in Iran. Daarbij wordt de Moslimbroederschap met name genoemd. Nu lees ik in NRC Handelsblad dat de Moslimbroederschap geen eigen kandidaat zal voordragen bij komende presidentsverkiezingen. Mohammed Morsi, een woordvoerder van Egypte’s grootste oppositiebeweging, zei begin van de middag op een persconferentie dat "de Moslimbroederschap niet uit is op macht" en "geen presidentskandidaat zal hebben". Morsi zei ook dat de Moslimbroederschap niet wil dat Egypte een islamitische staat wordt. "Wij verwerpen de religieuze staat", aldus Morsi. Volgens hem hebben "buitenlandse krachten" en het Egyptische regime het idee in de wereld geholpen dat de Moslimbroederschap de macht in Egypte wil overnemen en het land wil islamiseren.

Carolien Roelands, de buitenlandredacteur van NRC Handelsblad schrijft: Dat ze van Egypte geen islamitische staat willen maken hebben ze eerder gezegd. Daarmee proberen ze iedereen gerust te stellen die denkt dat de Moslimbroederschap de boel in Egypte wil gaan dicteren. Ik proef daaruit dat Carolien zo haar vraagtekens zet bij de intenties van de Moslimbroederschap. Die vraagtekens worden helemaal gezet door conservatieve Amerikanen en die hebben er ook een antwoord bij. Pamela Geller, invloedrijk blogger en politieke vriendin van Wilders, vreest dat Barack Obama "weer een bondgenoot voor de bus gooit". (...) Op televisie heeft ze gehoord dat de anti-Mubarak demonstranten 'allahoe akbar' roepen. Geller moet er niet aan denken dat de militaire hulpgoederen van de VS straks in de handen van islamisten vallen. 'Allahoe akbar' betekent 'Allah is groot'. Dat mag je een religieuze tekst noemen. Maar Amerikanen roepen tegen de klippen op 'God bless America' en noemen de USA een seculiere staat.

Richard Cohen, een opiniemaker wiens politieke kleur troebel is, gelooft dat de droom over een democratisch Egypte uitmondt in een nachtmerrie. "Amerika moet opkomen voor mensenrechten. Maar het moet ook aan de juiste zijde van de geschiedenis staan. Dit keer gaan deze twee zaken waarschijnlijk niet samen." Ik vertrouw geen mens die zegt "mensenrechten, maar ...". Die zal mensenrechten aan zijn laars lappen als het hem om wat voor reden dan ook toevallig een keer niet zo goed uitkomt. Je hoort geen conservatieve Amerikaan klagen over de mensenrechten in Saoedi-Arabië, dat in conservatisme Iran nog weet te overtreffen. Het land immers blijft ook trouw olie leveren aan de USA.

Egypte is een militaire factor van betekenis in het Midden-Oosten. Het erkent de staat Israël. Het beheerst het strategisch en economisch zeer belangrijke Suezkanaal. Het is al veertig jaar - sinds het aantreden van Anwar Sadat als president - een trouw bondgenoot van het westen. Geen enkel mensenrecht is voor westerse politici voldoende excuus om dat in gevaar te brengen. Liever een dictatoriale bondgenoot dan een democratische tegenstander.
x