Fossielen

Ronald Plasterk, die over cultuur, dus ook over de tv gaat, heeft ontdekt dat er een zekere verwevenheid bestaat tussen tv en internet. Dat hadden een paar gewone burgers, ik bijvoorbeeld, ook al door. Internet en tv komen bij  mij via hetzelfde draadje binnen. Regelmatig roept iemand op tv dat je meer (van hetzelfde) op het internet kunt zien. Nu hoef ik daar verder niet over na te denken, maar Ronald moet dat, qualitate qua, wel. Hij, of zijn opvolg(st)er, moet in 2016 nieuwe concessies verlenen. Het zou best kunnen dat de burgers, met name zij die naar de publieke omroepen kijken, zich tegen die helemaal niets meer aantrekken van de pakketten die de netmanagers zorgvuldig samenstellen, zodat je een hele avond bij één net blijft hangen, maar via internet hun eigen pakket voor die avond samenstellen. Dus Ronald gaat pittige gesprekken voeren met de (bazen van) de publieke en commerciële omroepen. Als daar wat uitkomt kunnen de politieke partijen daar nog vóór de verkiezingen voor de Tweede Kamer rekening mee houden bij de samenstelling van hun verkiezingsprogramma's. Dat is, kort samengevat, wat Trouw schrijft in wat weer een samenvatting is van wat Ronald aan Het PAROOL vertelde.

We zitten hier met een erfenis: de omroepverenigingen. Gedurende een aantal decennia pasten die wel in onze samenleving, waarin ook andere organisaties - kerken, partijen, vakbonden - volgens hetzelfde stramien geordend waren. De kerken zitten al geruime tijd in de deconfiture en voor partijen en vakbonden wordt, denk ik, meer op pragmatische dan principiële gronden gekozen. De omroepverenigingen brengen allemaal hetzelfde en doen krampachtig hun best om hier en daar nog iets van een eigen identiteit te laten zien, waaraan weinig kijkers zich, vrees ik, nog iets gelegen zullen laten liggen. Maar steek één vinger naar die omroepverenigingen uit en CDA en PvdA zullen alles in het werk stellen om deze fossielen in stand te houden.

Het lijkt me goed dat er naast commerciële omroepen een publieke omroep blijft, die niet uitsluitend rekening hoeft te houden met de kijkcijfers. Er is niets tegen programma's met een verstrooiend karakter, maar er mag ook best eens wat geboden worden waar geen honderdduizenden naar kijken. Er is niets tegen programma's waarin zaken vanuit politiek/levensbeschouwelijke kant bekeken worden. Het moet mogelijk zijn er daarbij waarborgen voor te scheppen dat het complete politiek/levensbeschouwelijke spectrum tot zijn recht komt, naar rato van het aantal aanhangers. Desondanks zullen er altijd mensen zijn die vinden de tv 'veel te links' of 'teveel Volkskrant' is. Wat ze bedoelen is: "Mijn benepen mening is nooit op tv horen."
x