Voorstel

Over (de invoering van) het 'Electronisch Patiëntendossier' (EPD) is nog lang niet iedereen het eens. Ook heel wat patiënten/consumenten staan er nog wat argwanend en huiverig tegenover. Maar wat , lees ik in Trouw, doet de NCPF (de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie, zeg maar: onze vertegenwoordiger)? Die neemt, buiten de gewone subsidie van Ab Klink, nog eens extra subsidie van diezelfde Ab Klink aan om voor de invoering van dat EPD te lobbyen. "Deze organisatie laat zich opzichtig voor het karretje spannen van minister Klink", zegt een oud-huisarts. De NPCF ontving in 2008 naast de vaste subsidie (1,3 miljoen euro) nog eens 3,5 miljoen euro voor losse projecten, alles bij elkaar dus 4,8 miljoen euro.

Ik ga het hier niet hebben over dat EPD. Ik ga het hebben over een misverstand. Als ambtenaar moest ik wel eens nadenken over overheidssubsidies aan patiëntenorganisaties. Als particulier persoon ben ik gedurende een reeks van jaren aardig actief geweest in patiëntenorganisaties. Als patiëntenorganisaties hun activiteiten moesten financieren met alleen de contributies van hun leden konden ze het qua invloed op het zorgbeleid wel schudden. Ze krijgen dus ook geld van de overheid. Maar van wie krijgt de overheid dat geld? Precies: van ons! In 2008 besteedden we dus 29 eurocent per Nederlander aan de NPCF, die onze belangen behartigt in het overleg met de overheid, de zorgverzekeraars en de zorgverleners (artsen, ziekenhuizen, fysiotherapeuten, tandartsen, apothekers, noem maar op). Die zorgverleners hebben ook hun belangenorganisaties: de Landelijke Huisartsenvereniging, de Landelijke Specialistenvereniging, de Koninklijke Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst, de Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie, de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen, noem maar op. De kosten van die organisaties (alles bij elkaar een veelvoud van de kosten van de NPCF) zitten allemaal verwerkt in de tarieven van die zorgverleners en dus in de premies van de zorgverzekering. En wie betaalt die premies?

Verrek nou toch gauw! Wij houden dus - al jaren! - voor diverse euro's per Nederlander per jaar al die, vaak behoorlijk invloedrijke en druk lobbyende, belangenorganisaties in stand, maar 'onze' belangenorganisatie wordt afgescheept met nog geen 30 eurocent per Nederlander per jaar en dat heet dan nog een subsidie ook en willen we alsjeblieft wel netjes "Dank u wel heel zeer beleefd, meneer Klink!" zeggen? En willen we de formulieren waarmee we de subsidie aanvragen nou eens in één keer goed invullen?

De NPCF heeft, als ik goed heb geteld, 41 mensen in dienst. Alleen al de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen heeft er 55 in dienst. Tel daarbij op de medewerkers van al die andere belangenorganisaties en alle ambtenaren die voor meneer Klink werken. Al die mensen ontvangen, via via, hun salaris van ons. Al die mensen zitten te bedenken wat goed voor ons is (uiteraard zonder daarbij hun eigen belangen helemaal uit het oog te verliezen). "Weet je wat?", heeft iemand wel eens gezegd. "Weet je wat modern is? We laten de mensen waar het om gaat, de patiënten, sorry, de cliënten, ook meepraten. Die mogen dan ook zeggen wat ze ervan vinden. Dat noemen we dan 'empowerment'. Op zo'n term zullen ze wel kicken. We geven ze een paar centen zodat ze iemand kunnen inhuren die af en toe een stukkie voor ze schrijft. Voor al die vrijwilligers betalen we een cursus, zodat ze een beetje kunnen leren vergaderen en wat ketenzorg precies is; de reiskosten en de koffie nemen we ook voor onze rekening. Het is trouwens best interessant om een keer een MS-patiënt, of iemand met hiv, of met psoriasis gewoon in levende lijve te ontmoeten en met ze te praten. Ik heb daar best wel eens wat van geleerd. Die mensen, chronische patiënten dus eigenlijk, kijken toch heel anders tegen zorg aan dan wij."

Ik stel het volgende voor: van al die zorgpremies besteden wij, om te beginnen, 5 euro per Nederlander per jaar aan onze belangenorganisatie. Dat is al ruim 80 miljoen euro. Daar hebben meneer Klink, de Tweede Kamer, de koningin en de Algemene Rekenkamer helemaal niets meer over te zeggen. Niks eerst goed gemotiveerde en onderbouwde plannen maken en via aanvraagformulieren indienen. Overmaken dat geld! We maken zelf wel uit wie we daarvoor inhuren en wat we ze laten uitzoeken en uitvoeren. Neem van mij maar aan dat je op hbo-niveau, met een salaris ruim onder de Balkenendenorm, een nette werkruimte, een laptop en een koffieapparaat, best een paar mensen kunt vinden die precies weten waar ze het over hebben en helemaal niet te beroerd zijn om tegen meneer Klink, de Tweede Kamer, artsen, ziekenhuisdirecties en het management van thuiszorgorganisaties een grote bek open te zetten en ze een keer te vertellen hoe volgens ons, de direct belanghebbenden, de zorg nou eens echt goed georganiseerd kan worden. OK, we zijn niet onfeilbaar, dus we willen daar best over praten. Niet volgend jaar, maar uiterlijk volgende week. Niet in de stuurgroep, de commissie of de werkgroep, maar gewoon face to face. Zo ingewikkeld zijn de problemen niet de we hebben met de zorg en de zorgverleners. Het interesseert ons geen moer volgens welk protocol 'jullie' precies 'onze' baby's behandelen. Als we onze zieke baby maar gezond en niet dood terug krijgen, omdat jullie toch niet volgens dat protocol werken. Als jullie maar op een normale, menselijke manier naar beste vermogen de zorg leveren die wij nodig hebben en waarvoor wij jullie betalen. We krijgen geen kanker voor de lol. We gaan niet midden op de weg staan om ons eens lekker te laten aanrijden. Wij kunnen er ook niets aan doen dat we met een dwarsliggend gen worden geboren. Maar dankzij al onze ellende en klein leed hebben jullie een beroep dat jullie met plezier uitoefenen. Zonder onze klandizie heb jullie niet zo'n leuke baan. Jullie hebben ons gewoon nodig. Wordt het dan niet eens tijd dat jullie naar ons luisteren? De klant is koning, weet je wel? Het wordt tijd dat de koning wat geld voor eigen gebruik kan houden.
x