Persoonlijk

Vrijdag 25 september 2009 rond het middaguur: in Grand Café 'De Boterwaag' in Den Haag zitten twee twee bepaald niet onaantrekkelijke vrouwen van ergens in de dertig te lunchen met een man op leeftijd. Ze laten zich de clubsandwiches (zij) en de wrap met gerookte kip (hij) goed smaken. Die worden vergezeld door witte wijn, rosé en rode wijn. De conversatie is duidelijk geanimeerd. Even voorstellen? Klivia, Annette en Evert. Alleen de laatste naam is 'echt'. De andere twee zijn 'gebruikersnamen' die ze gebruiken bij het bloggen, wat ze veel doen. Anders dan Everts 'Beggartalk' zijn hun blogs niet toegankelijk voor Jan en alleman. Hij behoort tot twee selecte clubjes.

Ik ga 'van binnen uit' verder. Klivia en Annette heb ik 'digitaal' ontmoet, de eerste zo'n anderhalf jaar geleden, de tweede ongeveer een jaar geleden. Zij kenden elkaar al buiten het bloggen om. Hun blogs waren toen nog 'publiek', maar waren/zijn veel persoonlijker, openhartiger dan het mijne. Niet iedere internetgebruiker gaat op gepaste wijze om met alles wat zhij leest. Vandaar dat zij hun blog later afgeschermd hebben.

Uiteraard ga ik hier niet vertellen wat ik allemaal lees in Klivia's en Annettes blogs. Ik volsta met de opmerking dat hun leven nogal verschilt van mijn leven tot pakweg mijn vijfendertigste. Mijn leven verliep redelijk 'op rolletjes'. Natuurlijk wist en weet ik wel dat het niet bij iedereen zo ging/gaat, maar het is toch wat anders als je rechtstreeks van anderen 'hoort' wat zij meemaken en hoe zij daarop reageren. Gevolg was dat ik mij in de loop der tijd steeds meer 'betrokken' voelde bij het leven van die twee. Ik vond het plezierig te constateren dat het positieve toe- en het negatieve afnam. Van tijd tot tijd had ik ook contact met hen buiten het bloggen om, via e-mail dus, zodat er nog wat uitgebreider ervaringen en opinies uitgewisseld konden worden. (Zij volgen trouw 'Beggartalk'.) Er is, kortom, 'een' relatie ontstaan tussen Klivia en Annette en mij. Zijn het kennissen? Daar doe ik ze tekort mee, vind ik. Er zijn nog drie andere 'smaken': vriendin, partner en minnares. De laatste twee zijn totaal niet aan de orde. Annette kan het prima vinden met haar echtgenoot en Klivia zit niet reikhalzend uit te kijken naar een man van zeventig met wie ze (een deel van) haar leven zou kunnen delen. (En ik ben geen 'ouwe bok' op zoek naar een 'groen blaadje'.)

Ik vlei me met de gedachte dat ik er op mijn ouwe dag nog twee vriendinnen heb bijgekregen. Dit vond ik typerend: ik heb hier al eens geschreven dat er naar mijn mening tegenwoordig te vaak en te gauw wordt gezoend, maar toen ik Klivia (al een aantal weken terug) en Annette (vrijdag) voor het eerst in levende lijve ontmoette, vond ik het niet meer dan normaal ze te zoenen. Ik ken ze immers al een aardige tijd.

Tijdens die zeer aangename lunch en omringende tijd werd van alles besproken, van koetjes en kalfjes tot wat belangrijker dingen. Onder andere kwam even ter sprake dat ik hier maar zelden iets persoonlijks schrijf. Vandaag wijk ik eens af van mijn normale patroon.
x