Herbeleven

De afgelopen dagen, met gisteren een hoogtepunt, konden we allemaal weer meemaken wat er op Koninginnedag is gebeurd. De verschrikkelijke beelden van de crashende auto, de slachtoffers op straat en alles wat daarna plaatsvond. Er bleek een animatie gemaakt te zijn waar de rillingen van over je rug liepen, velen presenteerden hun bevindingen en conclusies. Het spook Karst T(ates) waarde over vele zenders.
Er kwam ook nog een nabestaande van één van de overleden slachtoffers aan het woord. Daar sla ik graag even op aan. De betrokken vrouw, het was haar broer die de aanslag niet overleefde, werd weer in alle hevigheid geconfronteerd met het gebeurde. Wat haar nog het meest verbaasd had? Dat het Pieter Baan Centrum onderzoek gedaan had naar de geestesgesteldheid van de overleden dader. Werkelijk alles is uit de kast gehaald om er achter te komen wat hem tot deze daad had gebracht. Maar ja, uit een dode krijg je geen geluid meer dus de allerbelangrijkste vraag zal altijd onbeantwoord blijven: Waarom?
Herbeleving slaat op grote schaal toe. Velen zullen zich teruggeworpen voelen in hun verwerking tot nu toe. Mijn collega's bij Slachtofferhulp Nederland staan weer klaar om daar waar nodig ondersteuning te bieden. Lange gesprekken en zonodig (weer) doorverwijzen naar professionele therapeuten. Dit zijn schokkende gebeurtenissen die heel diep zitten en die veel verwerkingstijd vragen. De wens van de achtergeleven zus: afsluiting van het dossier en rust, zodat zij weer verder kan, want het leven gaat door.
Ik ben bang dat haar die rust voorlopig nog niet is gegund. Straks is het Prinsjesdag en dan komt de versterkte bewaking volop aan de orde. Aan het eind van het jaar maken de medewerkers van de NOS zich op voor het Jaaroverzicht 2009. Volgend jaar komt er weer een Koninginnedag en ga zo maar door. Slachtoffers van schokkende gebeurtenissen hebben levenslang en dat wilde ik maar eens een keertje met jullie delen.