Oprotten

In het algemeen ventileer ik in 'Beggartalk' opvattingen die hier en daar als 'links' betiteld zullen worden en begrijp me goed: ik heb er geen bezwaar tegen 'links' genoemd te worden. Je zult me ook niet horen zeggen: "Ik ben er trots op 'links' te zijn." Zo bijzonder is dat nou ook weer niet. Door mijn opvoeding en ervaring heb ik, net als iedereen, een aantal normen meegekregen en (verder) ontwikkeld, die ik hanteer als ik denk dat ik ergens een mening over moet hebben en naar buiten wil/moet brengen. In het huidige maatschappelijke bestel word ik op grond daarvan ingedeeld in de categorie 'links'. Prima. Ik zal wel eens miskleunen. Dat hoor ik dan graag. Dan ga ik nog eens verder nadenken. Ik hanteer daarbij de volgende regel: als de feiten niet overeenkomen met de normen, bekijk je normen dan nog een keer.

'Links' is een ruim begrip. Wouter Bos noemt zich links, Femke Halsema noemt zich links en Agnes Kant noemt zich links, maar ik hoef niemand te vertellen dat ze in de dagelijkse praktijk voor één probleem wel eens verschillende oplossingen hebben. Zo zijn er linkse personen en organisaties die acties ondernemen, waarmee ik voor geen prijs geassocieerd wens te worden. Als bijvoorbeeld een groepje neonazistische jongeren toestemming krijgt ergens in een buitenwijk zijn verwerpelijke ideeën te uiten, kun je er vergif op innemen dat een groepje 'linkse' lieden zal gaan proberen dat te verhinderen. Als zij daarbij enig geweld menen te moeten gebruiken, gaan ze dat niet uit de weg. Ik word daar niet helemaal goed van, want in mijn simpele opvatting is geweld altijd 'rechts'. Extreem links en extreem rechts zijn wat mij betreft één pot nat.

Afgelopen zaterdag besteedde ik hier enige aandacht aan het vijfde 'World Congress of Families', dat gisteren in Amsterdam begon en waaraan Trouw zeer ruime aandacht besteedde. (Het PAROOL en de Volkskrant hadden dat al eerder gedaan.) Trouw heeft als kop: 'Familiecongres huldigt extreme standpunten'. Dat vind ik nou behoorlijk kort door de bocht. De congresgangers zijn tegen abortus en tegen het homohuwelijk; homofilie zullen ze wel een ziekte vinden en ze zullen wel vinden dat de vrouw eerst aan kindertjes en echtgenoot moet denken en pas daarna aan (betaald) werk of - God verhoede het - een carrière. Ik vind dat nogal conservatief en/of achterhaald, maar ik vrees dat een niet onbelangrijk deel van de Nederlandse bevolking er net zo over denkt en het gaat mij wat te ver om dat allemaal extremisten te noemen. Maar, schreef Trouw: Links-radicale activisten kondigden aan dat zij vandaag een 'tegengeluid' laten horen. Dat hebben ze al eerder gedaan door de muren van het organiserende bureau te bekladden met teksten als 'christenfundi’s rot op'. Als 'links' op die manier gaat 'discussiëren', ben ik al geweest. Wat mij betreft mogen alle linkse fundi's ook per direct oprotten, bij voorkeur naar de cursus 'Grondbeginselen van de democratie'.

In 1986 hield de extreem rechtse Centrumpartij van Hans Janmaat een bijeenkomst in een restaurant in Kedichem. (Weet jij uit je hoofd waar dat ligt?) Linkse antifascisten die daarvan lucht hadden gekregen staken naar goed democratisch gebruik het hotel restaurant in brand en zorgden er zo en passant voor dat Janmaats partner de rest van haar leven in een rolstoel kon doorbrengen. Jaren later heb ik Janmaat diverse malen op de boulevard van Kijkduin die rolstoel zien voortduwen. Ik heb wel eens de neiging gehad (maar niet gedaan) op ze af te gaan en te zeggen: "Ik kots van jullie ideeën en kots minstens zo hard van de ideeën van de mensen die jullie dit aangedaan hebben."
x
x