Dialoog

Conflicten moet je, als het maar even kan, op een vreedzame manier oplossen, door een goede dialoog bijvoorbeeld. Dat geldt des te sterker als het gaat om een conflict tussen groepen en al helemaal bij een conflict tussen naties. Er zijn al te veel oorlogen gevoerd. Na de Tweede Wereldoorlog hebben we daarom de Verenigde Naties in het leven geroepen, want we waren, volgens de preambule van het Handvest, "vastbesloten komende geslachten te behoeden voor de gesel van de oorlog, die tweemaal in ons leven onnoemelijk leed over de mensheid heeft gebracht". Ondanks dat vaste voornemen zijn er sindsdien nog heel wat oorlogen en gewapende conflicten gevoerd.

We gingen nog wat verder door "opnieuw ons vertrouwen te bevestigen in de fundamentele rechten van de mens, in de waardigheid en de waarde van de menselijke persoon, in gelijke rechten voor mannen en vrouwen, alsmede voor grote en kleine naties". Ik vertel niets nieuws als ik zeg dat in grote delen van de wereld het met de mensenrechten nog niet al te best gesteld is.

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties zou je in zeker opzicht de 'toezichthouder' kunnen noemen. Die kan immers vaststellen of landen zich aan de afgesproken regels houden en kan zelfs sancties opleggen aan landen die de regels overtreden. Probleem is dat niet alle leden van de Veiligheidsraad uitgesproken voorbeelden zijn van landen die het uiterst nauw nemen met mensenrechten. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan China en Libië. Maar landen als de VS en Rusland waren, zeker in het verleden, ook niet brandschoon bij het naleven van de regeltjes en het vervullen van de rol van toezichthouder.

De Veiligheidsraad moet zich opnieuw beraden over de schending van de mensenrechten in Birma, waar Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi opnieuw veroordeeld is tot huisarrest, waardoor ze volgend jaar opnieuw niet aan de verkiezingen kan deelnemen. Een vergadering van de Veiligheidsraad is volgens Trouw afgelast, want in New York konden de vijf permanente leden het tijdens informeel vooroverleg niet eens worden over een veroordeling van het nieuwe vonnis tegen oppositieleidster Aung San Suu Kyi. (...) Met name China geldt als trouwe steunpilaar van de junta. Een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken in Peking zei later woensdag dat de wereld de soevereiniteit van Myanmar moet respecteren en dat het beter is de dialoog aan te gaan met de machthebbers in dat land.

'Dialoog' wordt hier niet gebruikt als optimaal middel ter verbetering van wantoestanden, maar als excuus om niets te doen. China is niet het enige land dat deze truc gebruikt. Als er opgeroepen wordt Israël te veroordelen, zijn de VS en andere westerse landen er als de kippen bij om te roepen dat 'dialoog' veel beter is. 'Dialoog' met de Taliban schijnt weer volledig verkeerd te zijn. Kan iemand mij dat eens uitleggen?
x