Wens

Er zijn van die situaties waarvan ik denk: moet ik daar nu een mening over hebben en, zo ja, moet ik die dan ook nog een keer publiek maken? Uiteindelijk kan ik het toch niet laten over wat dan ook een mening te hebben, zelfs als 'het probleem' zich bij mij niet kan voordoen.

Stel je een vrouw van een jaar of 35 voor. Ze heeft een goede opleiding genoten en heeft een baan die ze plezierig vindt. Ze heeft geen partner, wel een kinderwens. En de biologische klok tikt door. Maar misschien wil ze pas over een jaar of tien een kind, al of niet samen met een partner. Het AMC heeft daar nu een oplossing voor: een aantal eicellen invriezen en later terug zetten. Dat terug zetten kan tot de vrouw 50 is. De mogelijkheid bestond al en werd bijvoorbeeld toegepast als een vrouw vanwege kanker eerder dan normaal onvruchtbaar zou worden. Het AMC maakt deze mogelijkheid beschikbaar voor vrouwen die gewoon gezond zijn, maar 'nu' nog niet aan het vervullen van de kinderwens toe zijn.

Uiteraard levert de handelwijze van het AMC kritiek op. Over kritiek van medische zijde kan ik geen verstandig woord zeggen. Hoogleraar verloskunde en gynaecologie Didi Braat van het Universitair Medisch Centrum St. Radboud in Nijmegen laat in Trouw weten dat als het invriezen van eicellen straks helemaal veilig blijkt, (...) het 'niet wenselijk' (is) dat een sociaal probleem (het niet vinden van een partner) met medische techniek wordt opgelost. Janneke Schermers, Tweede Kamerlid voor het CDA, keurt de door het AMC gestelde leeftijdsgrens van 50 jaar af: "Dat is geen natuurlijke leeftijd meer om kinderen te krijgen. De gezondheidszorg is ervoor om fouten in de natuur te herstellen, niet om het tegennatuurlijke te bewerkstelligen."

Je kunt een hele boom opzetten over de vraag wat nou precies 'tegennatuurlijk' is. Heel veel ziekten worden door 'de natuur' - waarvan bacteriën en virussen deel uitmaken - veroorzaakt. De gezondheidszorg gaat tegen de 'natuurlijke' gang van zaken in met mesjes, chemicaliën, radioactieve straling en weet ik wat nog meer. We zijn maar wat blij dat dat allemaal kan. Met uitsluitend 'natuurlijke' middelen houdt een mens het niet lang uit op de maan, maar er hebben wat mensen rondgelopen. De mens kan van nature niet vliegen, dus hebben we iets bedacht om toch redelijk snel aan de andere kant van de wereld te komen.

Ik begrijp niet waarom iemand op of na zijn of haar vijftigste nog ineens vader of moeder zou willen worden, maar dat ligt helemaal aan mij. Ik begrijp ook niet wat er nou zo leuk is aan autorijden of zo lekker aan marsepein. Een neanderthaler die niet met zijn blote handen maar met een eind hout een dier om zeep bracht greep al in de natuur in en zo schreed de beschaving voort.

Over een aantal jaren, let op mijn woorden, is het volledig geaccepteerd dat een vrouw van 50 voor het eerst moeder wordt. Vóór die tijd moeten we nog een probleempje oplossen: wie betaalt dat? Je hebt daar artsen en een ziekenhuis voor nodig, maar is het dan automatisch gezondheidszorg en vallen de kosten dan onder de zorgverzekering? Moet ik meebetalen aan het vervullen van iemand kinderwens? Al die mensen die nooit wat hebben, hebben wel meebetaald aan de tien keer dat ik in een ziekenhuis lag, alle keren dat mijn bloed in een laboratorium werd onderzocht, alle pillen die ik slik, alle ct-scans die er van mijn kop en thorax zijn gemaakt, alle röntgenfoto's die er van mijn enkel en hand zijn gemaakt. Als iemands kinderwens niet vervuld kan worden, leidt dat misschien wel tot psychotherapie. Die is ook niet goedkoop. Waar ligt de grens tussen plastische en cosmetische chirurgie? Het leven zit soms ingewikkeld in elkaar.
x