Aandacht

In de loop der jaren heb ik heel wat kilometers per fiets afgelegd. In mijn jeugd fietste ik naar de HBS. Naar de kweekschool hoefde ik niet te fietsen, want die bevond zich op een afstand van ongeveer 500 m van huis. Naar mijn werk fietste ik altijd. Later, toen Boukje het sjouwen door bergen met een rugzak wel gezien had, kwam het fietsen tijdens de vakanties daarbij: diverse malen in Engeland, één keer in Ierland, Frankrijk, Tsjecho-Slowakije, Zweden, Amerika en Nieuw-Zeeland. Ik was er nooit op uit gigantische afstanden af te leggen (100 km op een dag vond ik ver zat), hoge snelheden te bereiken (mijn gemiddelde lag rond de 20 km/u) of tegen hoge bergen op te fietsen (al heb ik in de Rocky Mountains boven de 3200 m gefietst). Al die fietstochten waren een beetje inspannend, maar vooral ontspannend, omdat ik, in tegenstelling tot de rest van het jaar, helemaal zelf mijn route kon bepalen en mijn dag kon indelen. OK, meestal was er wat overleg met één of enkele medereizig(st)ers, maar dat was nooit een probleem. Als bonus was er altijd een mooi landschap om doorheen te fietsen.

Qua fietsen ben ik dus een volstrekte amateur. Ik behoor niet eens tot degenen die in hun vrije tijd ook wel eens 'Luik-Bastenaken-Luik' of de 'Omloop Het Volk' willen fietsen. Laat staan dat ik tegen Alpe d'Huez op ga fietsen. Veel te vermoeiend. Het moet wel leuk blijven. Waarmee ik niets ten nadele wil zeggen van mensen, zoals mijn jongste broer en een neef die dat wel leuk vinden.

Ik vind het dus in het algemeen ook wel leuk om te kijken naar mensen die zich beroepsmatig uit de naad fietsen om ergens eerder aan te komen dan de anderen die graag een keer een medaille of een gekleurde trui willen ontvangen, naast de zoenen van een aantrekkelijke jonge dame en de handdruk van een BVF'er (Bekende Voormalige Fietser). Het is niet geheel onlogisch dat de meeste aandacht uitgaat naar de winnaar van een wedstrijd. Maar als er één de eerste is, is er ook één die als allerlaatste over de finishlijn komt. Doe dat een paar keer en je krijgt bijna net zo veel aandacht als de nummer 1. In de Tour de France overkomt dat nu onze landgenoot Kenny van Hummel, die inmiddels 'Hummeltje' genoemd wordt, een passende bijnaam. 'The Boss', Lance Armstrong, schrijft over hem: "I have big respect for Kenny van Hummel. He is Super Man!" Rijdt Kenny nou zo langzaam? Hij heeft intussen 2.581,5 km afgelegd met een gemiddelde snelheid van 37,30 km/u. Probeer dat maar eens na te doen. Dat is al een aardige klus als je die afstand door Nederlandse polders aflegt. Hummeltje moest ook nog eens tegen een aantal bergen op fietsen. Helemaal in zijn eentje. En als hij dan, zoals afgelopen zondag, ruim drie kwartier na de winnaar aankomt is hij niet te beroerd om zich te laten interviewen. Hij neemt zelfs de tijd zich te verontschuldigen voor het feit dat hij wat krachttermen gebruikt. Aardige jongen, toch?

PS
Ik val ook overal buiten: een ANP-bericht heeft als 'kop' FORSE GROEI ALLEENSTAANDEN. Ik ben in dertien jaar geen millimeter gegroeid.
x