woensdag 11 februari 2009

Uitzicht

Het zal in de vierde of vijfde klas van de lagere school geweest zijn, dat ik vanaf half mei één ochtend in de week, voor de school begon, naar het De Mirandabad ging. Daar kregen we klassikaal zwemles in het zogenaamde 'schoolbad'. Wat ik mij vooral herinner is dat de temperatuur van het water die tijd van het jaar en dat tijdstip van de dag niet hoger was dan 15 graden. Tot de dag van vandaag heb ik daar een hekel aan zwemmen aan overgehouden. Het De Mirandabad was namelijk een open bad en aan verwarming deden ze toen nog niet. Het was een vrij groot complex: 2 ondiepe 25-meterbaden en en twee diepe 25-meterbaden en dan nog dat wat kleinere 'schoolbad'. Van die andere waren er dus twee paar: één paar voor de jongens, één paar voor de meisjes. Wat wij jongens erg onrechtvaardig vonden was dat de meisjes wel in het 'jongensbad' mochten komen, maat de jongens niet in het 'meisjesbad'. Er waren ook nog twee zonnenvelden, waar die scheiding niet streng was doorgevoerd. Uiteraard maakten wij, puberjongetjes, daar gebruik van. Ik weet nog dat wij daar een tijdverdrijf hadden: billetje tikken. Je holde daarbij over het veld en als daar een meisje op haar buik lag probeerde je bij het over haar heen springen met een voet lichtjes haar billen te raken. Reuze spannend allemaal. Vermelding verdient ook nog dat je in die tijd voor de billijke prijs van een 'duppie' (een dubbeltje, 10 cent) een hele dag in het zwembad kon doorbrengen met meegebrachte boterhammen en door mams gemaakte ranja in een afsluitbare fles. Dat waren nog eens tijden!

Veel later is naast dat open bad een overdekt bad gekomen, dat voldeed aan alle eisen waaraan de kindertjes inmiddels gewend geraakt waren in de parken van 'Sporthuis Centrum' (nu: Centerparcs), dus golfslagen, een gigaglijbaan, palmen enzovoort. Het open bad raakte in onbruik, maar is weer later opnieuw in gebruik genomen, al is er nog maar één bad.

Ik kom op dit nostalgische verhaal omdat ik in Het PAROOL las dat het stadsdeel dat overdekte bad wil afbreken en vlak daarnaast een geheel nieuw bad wil bouwen. Dat schijnt goedkoper te zijn dan het dure onderhoud aan het huidige gebouw. Daar komt dan ook woningbouw bij, zeven etages hoog en dat brengt de bewoners van de President Kennedylaan (die in mijn jeugd gewoon Rivierenlaan heette) in beroering, want daar gaat hun uitzicht. Ze hebben nu uitzicht op dat overdekte zwembad en dat nieuwe wordt nog wat hoger, want het open bad komt daar bovenop. Over welk uitzicht hebben die mensen het eigenlijk?

2 opmerkingen:

  1. Ze hebben het over hun (met een klemtoon op 'hun') uitzicht, Evert. En zodra er iemand aan iets komt dat van jou is of waarvan je vindt dat het van jou is, dan "ga je in de beroering". Nu weet je wat je hebt en je moet maar helemaal afwachten wat je krijgt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie herinneringen aan vroeger. Ik deel iets soortgelijks. Water van 13 graden. Handdoen die je altijd in een plas liet vallen. Enig.

    Vandaar dat ik jarenlang lid ben geweest van de club van actieve niet-zwemmers.

    Iets voor jou ook misschien?

    BeantwoordenVerwijderen