Bekering

Vandaag, las ik gisteren in Trouw, is de tweede nationale bekeerlingendag. Waar komen al die nieuwe, opgewekte christenen samen om de lof van de Heer te zingen? Nergens. In de Rotterdamse Dar Al-Hijra moskee komen autochtone Nederlanders bij elkaar die tot de Islam zijn bekeerd. Een van de redenen om bij elkaar te komen is het elkaar steunen, want steun heb je nodig: je autochtone familie, vriend(inn)en en werkgever begrijpen er vaak helemaal niets van. Je mag al blij wezen als je niet vijandig behandeld wordt. Zo werkt dat in een land dat prat gaat op zijn godsdienstvrijheid en tolerantie.

Cultureel antropologe Vroon interviewde voor haar onderzoek 21 autochtone vrouwen die zich tot de islam bekeerden. "Mensen denken dat die wens zich te bekeren altijd vanwege een huwelijk of een moslimvriendje is. Maar soms staan die echtgenoten helemaal niet te juichen, zijn ze sceptisch over de overstap. Het is volgens de islamitische regels ook niet noodzakelijk dat een moslim met een moslima trouwt." De protestantse en rooms-katholieke kerken, die het over God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest helemaal met elkaar eens zijn, vinden het nog steeds moeilijk als mensen met verschillende christelijke achtergronden met elkaar in het huwelijk treden. Liever helemaal geen eucharistie of heilig avondmaal bij de plechtigheid dan een keuze maken tussen die twee.

"De praktijk loopt vaak vooruit op het uitspreken van de geloofsbelijdenis." In dat proces ontmoeten ze in hun naaste omgeving van alles, variërend van onbegrip tot vijandigheid. Ik begrijp hoe dan ook niet waarom en waarvoor iemand een hogere macht nodig heeft en zie dus ook niet waarom ik de aanhanger van de een vriendelijk, op zijn minst neutraal, en de aanhanger van de andere vijandig zou moeten bejegenen.

De keuze voor een hoofddoek is een latere stap, zag Vroon. (...) Die stap levert echter veel nare reacties op. Niet alleen in huiselijke of vriendenkring. "Met hoofddoek op krijgen ze te maken met het stereotiepe beeld: Je spreekt geen Nederlands, bent dom, achterlijk, niet ontwikkeld. Als mensen aan je blauwe ogen en witte huid zien dat ze met een bekeerlinge te maken hebben, werd het soms nog erger. Dan ben je een verrader en voel je de agressie." Al weer een tijd geleden werd een allochtone moslimman in een radioprogramma geïnterviewd. Hij vertelde dat zijn dochter van hem geen hoofddoek hoefde te dragen. Die dochter droeg er een geheel uit vrije wil. Een van de redenen daarvoor was dat ze zich niets wenste aan te trekken van de kritiek op het dragen van die hoofddoek. Dat meisje was dus perfect geïntegreerd: dat maakte ze zelf wel uit.

Intussen maakt de PvdA, lees ik in dezelfde Trouw, zich druk over een integratienota. Over een concept daarvoor zegt het Kamerlid Kalma: Het stuk heeft een populistische ondertoon. In mijn partij hoor ik wel zeggen dat een beetje populisme geen kwaad kan. Zo is het maar net: als je een beetje de toon en stijl van Geert Wilders overneemt, kun je weer wat stemmen terughalen.