VOLTOOID

Bijna zes jaar heeft ze ze ervoor gevochten, haar initiatiefwetsvoorstel tot Donorwet te laten verheffen. Nu komt, schrijft de Volkskrant, D66-kamerlid Pia  Dijkstra met een nieuw initiatiefvoorstel voor een Voltooid leven-wet. Het gaat om een regeling die levensbeëindiging mogelijk maakt voor ouderen die niet ondraaglijk en uitzichtloos lijden maar die hun leven wel ‘voltooid’ achten.  Het idee achter het voorstel is niet nieuw: al in 1991 kwam de hoogleraar Drion met zijn plan voor wat sindsdien de 'pil van Drion' word genoemd. Hier lees je daar meer over. Het voorstel VAN Pia zal het tijdens de huidige kabinetsperiode niet tot wet brengen want coalitiepartners CDA en ChristenUnie, zijn mordicus tegen, want alleen God, waarin de leden van het CDA en de ChristenUnie geloven, niet wij mensen, mogen over ons leven beschikken. Daar hebben we ons maar aan te houden, ook als we helemaal niet in het bestaan van die God geloven.

Ik ben groot voorstander van zo'n wet. Ik vind de huidige euthanasiewet al te veel gemedicaliseerd. Waarom moeten twee artsen uitmaken of iemands lijden ondraaglijk is? Een arts moet wel kunnen weigeren aan een euthanasieverzoek te voldoen, als het tegen zijn/haar ethische principes ingaat.

Natuurlijk moet het verschaffen van zo'n levenseindepil wel  aan regels voldoen. Misbruik moet worden uitgesloten. Het moet niet zo (kunnen) zijn dat iemand de pil aanschaft en die ongezien aan een oude vader of moeder toedient en later zegt: "Ja, ik wist dat zhij het wel gezien had.' In het voorstel van Dijkstra hebben nu ook de familie en de huisarts een plaats gekregen bij de stervenshulp aan een oudere die zijn leven voltooid vindt. Bovendien bekijkt een zogenoemde levenseindebegeleider samen met de oudere of ze diens leven niet ‘weer de moeite waard kunnen maken’. (...) Huisartsen, psychiaters en ouderenartsen zijn bang dat mensen straks sneller kiezen voor stervenshulp bij voltooid leven dan voor euthanasie.Toch weer die artsen erbij. Hij hoeft van mij niet weg, maar ik zie voor hem/haar alleen plaats als de oudere zelf daar om vraagt, dus geen voorgeschreven aanwezigheid/medewerking van de huisarts.

Die levenseindebegeleider zie ik wel zitten, maar niet om samen met mij te proberen mijn leven  ‘weer de moeite waard kunnen maken’. Als ik eenmaal zo ver ben dat het wel genoeg geweest is hoef ik geen ethisch verhaal meer aan mijn kop en ik hoef ook geen ideeën die mijn leven toch weer leuk kunnen maken. Ik word geen lid van de schootmobielclub (ja, die heb je echt) en ik ga ook niet naar de bejaardensoos. Die begeleider hoeft er alleen maar van overtuigd te zijn dat ik die pil wil en dat ik hem inneem.

De artsenorganisatie KNMG ziet dat er een kleine groep mensen is die het leven als voltooid ervaart, een doodswens heeft en mogelijk niet voldoet aan de criteria van de euthanasiewet en vindt uiteraard dat deze mensen aandacht en zorg verdienen en dat zorgvuldig naar hun problematiek moet worden gekeken en ziet  daarvoor goede aanknopingspunten, zoals het verbeteren van sociale contacten en woonplezier. Ook vindt de KNMG het belangrijk dat mensen in een vroeg stadium met hun arts in gesprek gaan over hun gevoelens van voltooid leven. (Bron: www.knmg.nl)

Wie zegt er eigenlijk dat  als ik het wel genoeg vind dat daar problematiek aan ten grondslag ligt waar iemand (een arts natuurlijk) zorgvuldig naar moet kijken? Pleurt mooi op! Ik ben binnenkort 24 jaar weduwnaar en heb nooit meer een directe partner gehad. Als ik dat als problematisch zou ervaren (quod non) zou iedereen dat begrijpelijk vinden bij een 81-jarige. Wat denkt een huisarts, psychiater of ouderenarts daaraan te kunnen doen? Wijzen ze mij op de mogelijkheid van daten? Dank u, laat maar.

Ik heb tot nu toe geen gebrek aan sociale contacten en over woonplezier heb ik ook geen klagen. Hebben al die artsen nou echt geen betere ideeën dan een geflipte welzijnswerker (m/v)?

Ook toevallig: ik las vandaag in Het Parool een interview met Hanneke Groenteman. Ze zegt o.a. Ik ga proberen die beroemde pil van Drion in huis te krijgen.