Ik heb geen kinderen, dus ik heb geen idee wat voor geweldige ervaring het is om vader te worden/zijn. Per 1 juli kunnen mensen die voor het eerst of opnieuw ouder zijn geworden vijf weken aanvullend geboorteverlof (ook wel kraamverlof, vaderschapsverlof of partnerverlof genoemd) krijgen. Op rijksoverheid.nl staat er dit erover: Per 1 juli 2020 kunnen partners maximaal 5 weken (5 keer het aantal werkuren per week) aanvullend geboorteverlof opnemen. Tijdens het verlof krijgt de partner geen salaris, maar een uitkering van het UWV. Partners hebben recht op aanvullend geboorteverlof als het kind op of ná 1 juli 2020 geboren wordt. Zij moeten het aanvullend geboorteverlof opnemen binnen 6 maanden na de geboorte van het kind. En zij moeten eerst het geboorteverlof van 1 week hebben opgenomen.
In een tv-programma zag ik diverse mannen die laaiend enthousiast waren over die nieuwe regeling, want nu kunnen ze vijf weken langer genieten van het jonge kind. Er kwamen geen vrouwen in beeld, want die hebben al recht op tien weken bevallingsverlof.
Natuurlijk gun ik die vaders die vijf weken, waarin ze kunnen genieten van hun jonge kind, van harte. Ze krijgen gedurende die tijd een UWV-uitkering van 70% van hun dagloon. Dat is fijn voor ze, maar als (al of niet vrijwillig) kinderloze zou je kunnen denken 'Waarom krijgt hij eigenlijk vijf weken grotendeels doorbetaalde vakantie?', zoals ik in mijn ziektekostenpremie in feite meebetaal voor al die kinderen die tot hun achttiende gratis meeverzekerd zijn. Ik doe dat graag want de ziektekosten die ik maak zijn een veelvoud van de premie die ik betaal en dat is alleen mogelijk dankzij al die andere premiebetalers.
Goed, die vaders vinden het dus heerlijk om vijf weken heel dicht bij hun kind door te brengen. Als ze dat werkelijk zo leuk vinden, waarom doen ze dat dan niet langer? Ik vermoed namelijk dat het merendeel van de mannen na die vijf weken weer gewoon doorgaan met hun fulltime baan. Hun vrouw zorgt immers, met een parttime of helemaal geen baan, voor dat schattige kind, waarvan de man binnen zes maanden na de geboorte gedurende vijf weken mag genieten. Gaat hij gedurende die tijd het kind ook verzorgen? Gaat hij inzien welke niet geringe (zorg)taak zijn vrouw voor de komende jaren gaat leveren, vaak naast een parttime baan en allerlei huishoudelijke taken? Gaat hij minder werken om een aantal van die zorgtaken en huishoudelijke taken op zich te nemen. Het zal hier en daar wel gebeuren, maar ik geloof echt niet op grote schaal.
Manzanillo
12 uur geleden
Gebeurt niet vaak, maar hier ben ik het echt oneens. Ik had twee dagen toen mijn dochter geboren werd. Heb later nog een keer een dag in de week ouderschapsverlof gehad. De keuze om fulltime te blijven werken heeft meer te maken met de pech die mijn vriendin had in de reiswereld te werken, waar het in de vorige crisis slecht ging, later bij een bedrijf dat failliet ging, waardoor we minder keuze hadden.
BeantwoordenVerwijderenBen nog meer voorstander van het Zweedse systeem, waar de ouders samen een jaar krijgen, onderling te verdelen hoe ze willen.
Het argument van niet mee willen betalen heb jij zelf al ontkracht, staat er volgens mij ook alleen in om te provoceren. Op die manier kun je elke (volks)verzekering namelijk onderuit halen, het systeem kan alleen werken door solidariteit.
Na Nederland is Zweden mijn favoriete land. Fijn dat de ouders daar samen een jaar krijgen, maar waarom krijgen die ouders niet (samen) 36 jaar (2 X 18) die ze 50/50 kunnen verdelen?
BeantwoordenVerwijderenDe staat betaalt ouders om hun kind op te voeden? Dan is een basisinkomen logischer.
Verwijderen