Dit is Urias Boerleider. Hij is theatermaker en dramadocent en was ook aanwezig bij die inmiddels gedenkwaardige demonstratie op de Dam in Amsterdam. Hij schrijft daarover in Het Parool. Hij neemt het onder meer op voor Femke Halsema: Burgemeester Femke Halsema steekt haar nek uit. Ze noemt Amsterdam de huiskamer van Nederland. En in die huiskamer durft zij te kiezen voor het recht op demonstratie. Ik heb daar gestaan en daarna uren op tv gekeken naar allerlei kritiek op de keuze die zij heeft gemaakt door niet (hardhandig) in te grijpen. En ik kan er niet van slapen, van die kritiek op Halsema. Het voelt gewoon verkeerd. Dat zij moet verdedigen dat duizenden mensen vreedzaam demonstreren.
Ik kan er niet van slapen. Ik kan er niet van slapen dat witte mensen, die niet awoke zijn, deze demonstratie gebruiken om het verhaal te verdraaien.
Net als in Amerika gaan de protesten ook hier in Nederland niet alleen om de dood door gewelddadig politieoptreden, maar ook om het nog altijd aanwezige racisme en andere vormen van discriminatie. Op (wettelijk) papier is het zowel in de VS als hier prima geregeld. Onze Grondwet begint zelfs met een verbod op discriminatie. Discriminatie (...) op welke grond dan ook, is niet toegestaan. Maar hoe anders is de dagelijkse praktijk. Etnisch profileren is bepaald geen onbekend verschijnsel. Zelfs de Belastingdienst, een overheidsorgaan, heeft zich hieraan schuldig gemaakt. Vele Nederlanders met een niet-Nederlandse achtergrond weten wat vaak het resultaat is van solliciteren: nada, noppes, Ничего (nitsjewo), helemaal niets. Ik heb wel eens gelezen over een zeer Nederlandse man, die in Suriname was geboren, omdat zijn Nederlandse vader daar werkte. Hij kreeg pas reacties op sollicitatiebrieven toen hij niet meer zijn Surinaamse geboorteplaats vermeldde.
'We' maken ons kwaad op zwarte mensen en hun medestanders die optochten met zwarte pieten willen voorkomen. Hoe durven zij aan onze traditie te komen?
En verder valt mij (Urias) op dat men het moeilijk vindt een link te leggen met de Nederlandse en de Europese situatie, want ‘het is hier immers geen Amerika’. En dat is correct, wij zijn hier in Amsterdam, Nederland, maar ik heb nieuws voor deze mensen, die blijkbaar géén racisme ondervinden of het nooit zien: er is in Nederland, ons ‘moreel superieure land’, wel degelijk sprake van ernstig racistisch gedrag waar ik als zwarte man ook doodmoe van word en waarvan ik nu ook zeg: genoeg is genoeg.
'Onze' nieuwste vorm van discriminatie: de behandeling van werknemers uit Zuid-Europa, die we in coronatijd met veel te veel mensen in bungalows en busjes proppen. Hoeveel werknemers met een Nederlandse achtergrond zouden zo'n behandeling pikken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten