CANON

Er is een nieuwe canon van de Nederlandse geschiedenis. Het is een overzicht van wat, volgens een commissie, de belangrijkste elementen in onze vaderlandse geschiedenis zijn. De canon sluit af met een nieuw venster over het Oranjegevoel (‘sport verbindt’), dat de commissie kenmerkend acht voor de Nederlandse samenleving. Schrijft de Volkskrant.

Dat dat Oranjegevoel zo kenmerkend is voor de Nederlandse samenleving is een open deur intrappen. Geen enkel ander land heeft, bij mijn weten, iets met Oranje. Die hadden immers geen belangrijke familie die Oranje heette, waarvan de nazaten het, onder de naam Oranje-Nassau, zelfs tot staatshoofd brachten. (Ik zeg het nog maar weer eens: ons koningshuis stamt niet af van Willem van Oranje, de Vader des Vaderlands. Zijn laatste nakomeling was de kinderloos gestorven (1702) stadhouder Willem III. Hij werd na het Tweede Stadhouderloze Tijdperk (1702 - 1747) opgevolgd door de nakomeling van Johan Willem Friso van Nassau-Dietz. De leden van ons koningshuis zijn daarom allemaal prins(es) van Oranje-Nassau. We hebben geen Oranjehuis.)

Dat Oranjegevoel dat we allemaal (behalve o.a. ik dan) schijnen te hebben als er weer eens een Nederlandse sporter of sportclub een belangrijke prijs in de wacht sleept bij een EK, WK, of Olympische Spelen ('sport verbindt') is ook niet zo typisch Nederlands. Je moet de collectieve samenleving in de VS uit zijn dak zien gaan als een 'Team USA' weer eens goud binnensleept bij de Olympische Spelen. In Antigua en Barbuda, Azerbeidzjan, Guinee Bissau en Trinidad en Tobago zal dat niet veel anders zijn.