In Het Laatste Nieuws las ik een artikel over een situatie, waaraan ik niet zo gauw gedacht had.
Overspel in tijden van corona (deel 1): Catherine (45) kan niet meer zonder haar minnaar: "De laatste keer dat we elkaar zagen hadden we overal seks."
Catherine heeft al langere tijd een buitenechtelijke relatie waar haar man niets van af weet. Zij en haar man zijn uit elkaar gegroeid, iets waar hij in berust, maar waar zij zich niet in wil schikken. (...) Haar man is tevreden met de tien minuten seks die ik hem om de drie weken uit plichtsbesef geef. Scheiden wil zij de (tiener)kinderen niet aandoen. Nu zij door de lockdown thuis moet werken, kan zij het werk niet meer gebruiken als excuus voor het van tijd tot tijd niet thuis aanwezig zijn, geregeld twee keer in de week. Het gaat trouwens niet alleen om seks. Maar onze vriendschap is even belangrijk. Ik kan goed met hem babbelen, ik kan met hem lachen, ik weet mij getroost door Toon, hij is degene die ik voor dingen om raad vraag.
Gedwongen met een aantal mensen, zelfs al vormen zij een gezien, voortdurend op elkaars lip zitten lijkt me sowieso al geen pretje. In die situatie zit ik niet. Ik heb 116 vierkante meter tot mijn schikking. De meest opvallende uitspraak vond ik nog: ik erger mij aan hoe hij ondanks de vele vrije tijd niks doet in huis. Hoe bestaat het? Ik vermoed dat Catherine kort na de crisis het huis verlaat.
Haha, ik gok dat er héél veel scheidingen gaan komen na corona.
BeantwoordenVerwijderen