COMMENTAAR

Maarten Ducrot is een psycholoog. Hij was ooit ook een niet onverdienstelijk profwielrenner. Zijn kennis en ervaring op het gebied van fietsen deden de NOS besluiten hem als commentator in te zetten bij de Tour de France. Ducrot was 20 jaar geleden 39ste in de Tour. Hij doet dat al een aantal jaren samen met Herbert Dijkstra.

Het meest opvallende van Ducrot/Dijkstra is dat ze er elk jaar in slagen tot vervelens toe allerlei feitjes te herhalen. ("Kruiswijk houdt niet van tempowisselingen." "Bernal is geboren op 2000 m hoogte.") Ik vraag me vaak af wat het nut is van het commentaar bij live uitzendingen. Ik zie met eigen ogen dat een renner 'ontsnapt' uit het peloton en dat een andere belangrijke renner hem niet kan volgen. De Franse TV weet dat redelijk goed  in beeld te brengen. Ducrot en Dijkstra zitten naar dezelfde beelden te kijken als ik.

Ducrot heeft nog een ander opvallend kenmerk. Hij geeft er voortdurend blijk van een hekel te hebben aan vluchtheuvels en rotondes. Dat vindt hij niet goed voor de renners. Hij schijnt te vergeten dat de renners gedurende één dag in een jaar over een bepaald stuk weg fietsen. De andere 364 dagen gebruiken gewone mensen die weg en de weginrichting is voor die mensen bedoeld.

Gisteren maakt Ducrot het wel erg bont. Op een deel van het parcours waar de renners nog niet aan toe waren had het gesneeuwd en gehageld. Je zag beelden vanuit een helicopter. Ducrot zal diezelfde beelden gezien hebben. Het was mij direct duidelijk dat je geen peloton over die besneeuwde wegen moest sturen. De beslissing de etappe te staken leek mij geheel terecht.

Ducrot vond het maar niks. Die renners moeten ongeacht de omstandigheden altijd doorfietsen. Daar zijn ze prof voor. Misschien dat beelden van later op de avond (dikke lagen modder over de weg) hem alsnog overtuigd hebben. Maar misschien vond hij dat ze daar best een stukje hadden kunenn lopen. Veldrijders doen dat aan de lopende band, toch?