ONDERZOEK

Een week geleden schreef ik dit. Gisteren was ik bij de longarts om meer bijzonderheden te vernemen. Veel meer dan vorige week weet ik nog niet. De arts kon alleen maar bevestigen dat in mijn rechter long iets zit, wat er niet zou moeten zitten. Het positieve dat hij kon melden was dat het beperkt was tot één tumor. Er was geen sprake van nog meer tumoren verspreid over de long(en). Het was nog niet duidelijk of er sprake was van een kwaadaardige of goedaardige tumor. Daarvoor is meer onderzoek nodig.

Ik een patiënt met ruime ervaring. Ik had er dus al rekening mee gehouden dat ik te horen zou krijgen wat voor onderzoeken er aan zitten te komen. In de eerste plaats komt er het onderzoek waar ik het meest tegenop zie, een bronchoscopie, waarover de website van het Anthonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis dit zegt:

Een bronchoscopie is een onderzoek van de luchtwegen (bronchiën) waarbij ook kleine stukjes weefsel kunnen worden weggenomen voor nader laboratoriumonderzoek.

Poliklinisch onderzoek

De bronechoscoop is een slang met aan het uiteinde een miniatuurcamera. De slang wordt via de mond of neus in de luchtwegen gebracht en zo kunnen we de luchtwegen onderzoeken. Het is een poliklinisch onderzoek van ongeveer 5 tot 15 minuten.

Een kleine vijf jaar geleden heb ik al eens zo'n bronchoscopie ondergaan. Ik schreef er dit over: "Na die scan (in het Anthonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis ver(zieken)huisde ik naar het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis voor een bronchoscopie. Dat is andere koek. Het is natuurlijk heel knap dat ze een minicamera je luchtwegen in kunnen sturen om daar via een monitor eens goed te kunnen rondkijken, maar ik kan je verzekeren dat je daar niet vrolijk van wordt. Terwijl ze bezig waren hoorde ik de co-assistent met de longarts praten over een 'brush'. Dat is Engels voor 'borstel'. Na afloop heb ik het even gevraagd, maar het ging echt over een miniborstel, waarmee ze wat weefselcellen opveegden voor nader onderzoek. Twee verpleegkundigen verzekerden mij om het hardst dat ik het heel goed deed. Ik deed helemaal niets. Ik lag op mijn rug lijdend voorwerp te zijn en te wensen dat ze klaar zouden zijn. Ik heb in de loop der jaren al aardig wat onderzoeken en poliklinische behandelingen ondergaan. Deze was veruit de meest onaangename, al was het niet eens erg pijnlijk."

Dan komt er een PET-scan.  Die heb ook al eerder gehad en daar zit ik niet mee. Je wordt net als bij een gewone CT-scan een tijdje heen en weer geschoven in een scanner. Je krijgt twee prikjes, één om je bloedsuiker te meten en één om een radio-actieve contrastvloeistaf in te spuiten. In positieve zin kan ik melden dat ik niet lang hoef te wachten op (uitslag van) die onderzoeken. Die vinden volgende week al plaats. Dus eind volgende week weet ik wat zich precies in die long afspeelt. Ik ga me geen zorgen maken en me vast voorbereiden op het ergste. Ik houd me aan die aloude tegeltjeswijsheid.

Ik ga er in ieder geval vanuit dat ik te horen krijg dat ik geen diabetes heb.