FILE

Ik dacht eerst 'Dit is nepnieuws' of een 'Broodje aap'. Maar van het NOS-journaal mag je toch aannemen dat dit zijn bronnen checkt. En als de Volkskrant dezelfde foto publiceert moet die toch wel de werkelijkheid weergeven. Die werkelijkheid was dan: een file van mensen die de top van  Mount Everest willen bereiken. Het AD meldt dat dit seizoen al tien bergbeklimmers op Mount Everest zijn omgekomen. Waarschijnlijk hebben de lange wachtrijen op de top bijgedragen tot de dood van de klimmers.

Ik ben gek op bergen, vooral als de toppen daarvan bedekt zijn met eeuwige sneeuw. Toen ik zestien was ging ik naar Zwitserland. Ik vond het prachtig. Maar een paar jaar later zag ik samen met een vriend dia's van een bioloog die vaak in Zweeds Lapland was geweest. Mijn vriend en ik waren direct compleet 'verkocht'. In 1959 maakten wij onze eerste (voet)tocht daar. Delen daarvan gingen nog langs de Kungsleden (Koningsweg), een min of meer bewegwijzerde route, waarlangs berghutten van de Svenska Turistföreningen staan. De wat bredere en diepere rivieren die het voetpad kruizen kun je oversteken via een kabelbrug.

Onze tweede reis ging grotendeels door Sarek, een beschermd natuurgebied, dat wel 'de laatste wildernis van Europa' wordt genoemd.

Geen bewegwijzerde routes hier. Slechts één bruggetje over een soortement canyon. Dicht daarbij  één hutje, waarin je niet kunt overnachten. Er hang een satelliettelefoon, gevoed door een zonnepaneel, waarmee je in geval van nood hulpdiensten kunt oproepen. Ik ben nog vele malen naar Sarek teruggekeerd, met een vriend, met Boukje en één keer in mijn eentje. Gedurende negen achtereenvolgende dagen heb ik toen geen mens gezien.

Wij beklommen geen bergen, we wandelden door de dalen, waadden door rivieren, ploeterden door moerassen, werden soms compleet omgeven door een kudde rendieren; twee maal zagen we een järv,

de grootste op het land levende van de familie der marterachtigen en zaten 's avonds voor ons tentje te genieten van koffie met cognac of rum. Het ene jaar ritselde het van de lemmingen, het andere jaar zag je er geen. En altijd waren er muggen, maar die lieten we ons de pret niet drukken. En de hele vakantie werd het niet echt donker.

Ik geloof direct dat het een geweldige ervaring is het hoogste punt van de wereld, of welke andere hoge bergtop ook te bereiken, als je dat tenminste alleen of met enkele medeklimmers lukt, Naar mijn idee gaat de charme er behoorlijk af, als je onderdeel uitmaakt van een lange rij. Ze willen allemaal een foto maken en vanaf de top naar huis bellen. Dat leidde volgens de Volkskrant, tot wachttijden van drie uur, in een temperatuur van min 20 graden, (...) een levensbedreigende situatie; (...) als het weer was omgeslagen, dan had dat tot een ramp geleid. Ik zou op een zomerse, zonnige dag nog niet in een menselijke file onder de top van de Vaalserberg (322,4 meter) willen staan.