RELATIE

Ik bel niet zo vaak naar familieleden of vrienden om ze te feliciteren met hun verjaardag. Ik vergeet ook wel eens een verjaardag. Vanochtend belde ik wel. Mijn schoonzuster is vandaag jarig en haar bel ik wel altijd. Haar verjaardag kan ik niet vergeten, want zij is de tweelingzus van Boukje. Hoewel ik dat niet zeker weet, zouden ze best een eeneiige tweeling kunnen zijn. Ze leken heel erg op elkaar. Ik kan me heel goed voorstellen hoe Boukje er uit zou zien, als ze nu nog leefde. Vandaag zou Boukje 74 zijn geworden. Maar we hebben met ons tweeën haar verjaardag voor het laatst gevierd op 18 oktober 1995.

Al ruim 22 jaar leef ik zonder Boukje. Ik ben vandaag niet extra verdrietig. Ik ben alleen, maar geen eenzame oude man. Ik kan ook zeggen: 'Ik leef nog elke dag met Boukje.' Ik heb ooit een treffende uitspraak gelezen van (zoals ik later te weten kwam) een hoogleraar sociologie, Morry Schwartz: "Death ends a life, not a relationship." Mijn relatie met Boukje is er nog altijd.

Boukje leeft in zekere zin nog voort door mijn herinnering aan haar en de herinneringen van anderen. Daar schreef Shakespeare over in een sonnet (de vertaling is van: Arie van der Krogt): 
De dood zal jou niet in zijn schaduw krijgen,
Wanneer jij in mijn zinnen blijft bestaan.
Zolang er nog iemand leest en leeft,
Zolang leeft ook de zin die leven geeft.