TELEMETRIE

Ik heb weer vaak geplast vannacht, zo'n één keer per half uur. Ik heb dus niet aangenaam geslapen.

De activiteiten van mijn hart worden ook gevolgd via telemetrie. Er is een aantal elektroden op mijn borst geplaatst, die continu gegevens doorgeven aan een kastje dat ook continu aan mijn nek hangt. Dat kastje zendt die gegevens weer door aan een centraal punt, bij de intensive care, waar ze worden bestudeerd en geanalyseerd en tot medisch handelen zullen leiden.

Het systeem werkt (nog?)  niet perfect. Ik ben al diverse keren door een verpleegkundige aangesproken met de mededeling dat ik voor dat centrale punt onzichtbaar ben. Ik draag dat kastje nog geen 24 uur, maar intussen is het al aan zijn vierde accu bezig. De elektroden en de daarbij behorende aansluitingen zijn al diverse malen gecontroleerd. Al twee keer zijn alle elektroden, o.a. om een uur of zes vanochtend, vervangen. Wat zijn ze toch knap tegenwoordig! Ik had al tegen de verpleegkundige van de nachtdienst gezegd dat het misschien handiger zou zijn het kastje te vervangen. Ze dat dacht niet dat erin zat. Maar wie schetst mijn verbazing toen de verpleegkundige van de dagdienst spontaan mededeelde dat ze naar de IC ging om het kastje te vervangen.

Ik lig op een driepersoons kamer en de huidige bezetting mag je rustig internationaal noemen. Toen ik (Amsterdammer met Drentse achtergrond) hier kwam lag er al een Kroaat, die tijdens de Joegoslavische burgeroorlog hier asiel gekregen had. Hij is geen veelprater. Gisteren kwam er een Fransman bij. Geen toerist, hij woont en werkt hier al vier jaar. Hij spreekt Engels.

Vanochtend kreeg ik en vanmiddag krijg ik weer een van de meest smerige drankjes die ik ooit heb ingenomen: kaliumchloride. Ik hoop dat het bloedonderzoek van hedenmiddag uitwijst dat het kaliumgehalte van mijn bloed weer op het normale niveau zit.