TRADITIE

Vandaag precies 20 jaar geleden, Eerste Kerstdag 1997, werd ik wakker in mijn slaapzak in mijn tentje in Wannaka, een dorp aan de andere kant van deze aarde, in Nieuw-Zeeland dus. Het was aangenaam lenteweer, zonnetje, nauwelijks wind, iets boven de 20 graden. 's Ochtends heb ik wat rondgefietst, 's middags heb ik zitten lezen (een biografie van Richard Nixon), 's avonds heb ik voor het laatst in gezelschap van anderen een kerstmaaltijd genuttigd, in een restaurant op enkele minuten lopen van de camping. Ik kon aanschuiven aan een grote tafel waar zo ongeveer tien mensen omheen zaten.

Ik heb toen vier weken in Nieuw-Zeeland rondgetoerd, per fiets en bus en trein. Het is een schitterend land, maar het was niet echt mijn mooiste vakantie ooit. Achteraf gezien had ik, onbewust en onbedoeld, letterlijk afstand genomen van het overlijden van Boukje, een kleine anderhalf jaar daarvoor. Het heeft wel geholpen bij de verwerking. Van Boukje heb ik nog nooit afscheid genomen.

Alle Kerstdagen na 1997 heb ik alleen thuis doorgebracht. Dat is ook nu weer het geval. Ik wijk wel af van de traditie van een Kerstmaal van boerenkool met worst. Ik eet wel een oud-Hollands maal: hachee. Die is vannacht tot stand gekomen in de slow cooker. Ik drink er een Merlot bij die bij Gall en Gall in de aanbieding was en sluit af met een chocolade mouse.