THERAPIE

Sinds de zomermaanden had ik voortdurend last van een gevoel in mijn linkeroog alsof er een zandkorrel onder het ooglid zat. Het gevoel was er nooit een hele dag, het was niet pijnlijk, vooral irriterend, geen klacht waarmee je direct naar een arts gaat.

In oktober moest ik toch naar de oogarts om nastaar te late weglaseren. Die zag geen duidelijke oorzaak voor de irritatie. Hij adviseerde een tijdje mijn ogen te druppelen met 'kunsttranen'. Dat deed ik een tijdje zonder dat het echt hielp. Op een ochtend viel het de dame van de thuiszorg op dat mijn oog er nogal rood uitzag. Toch maar even naar de huisarts. Die schreef ontstekingsremmende druppeltjes voor, die ik een dag of vier moest gebruiken. Die leidden niet tot verbetering: het zandkorreltje bleef aanwezig. De huisarts schreef nog een keer een gel voor, die de thuiszorg wel wilde aanbrengen, maar die ook niet tot verbetering leidde.

Een week geleden voelde ik bij het 's ochtends wakker worden dat mijn ooglid min of meer was 'opgeklapt'. Dat zette mij aan het denken. Inmiddels heb ik al een dag of drie geen last meer van het zandkorreltje. Ik heb zelf een therapie bedacht. Mijn eerste plan was niet meer op mijn linkerzij te slapen, zodat mijn linkeroog niet direct in contact zou kunnen komen met mijn kussen. Maar op mijn rechterzij gaan liggen vind ik nogal moeilijk. Dat ga ik hier niet uitleggen. Ik volsta met te zeggen dat ik volledig buiten adem ben, als het me gelukt is. Bovendien heb ik vooral in mijn rechter heup artrose. Ik word altijd met pijn in die heup wakker. Ik ga nu slapen met mijn linker hand tussen mijn gezicht en het kussen. Werkt prima. Als ik weer eens bij de huisarts ben, zal ik hem vertellen dat dat beter werkt dan al die druppels.