AFKEER

In Het PAROOL stond gisteren een artikel over o.a. soja (Maakt soja je echt onvruchtbaar?), zoetstoffen (Zijn zoetstoffen dikmakers?), groenten (Zijn groenten vermomd als friet, chips en ijs verantwoord?), honger (Waarom hebben tienerjongens altijd honger?) en vruchtensap (Is vruchtensap even ongezond als frisdrank?). De vragen werden beantwoord door VU-hoogleraar Jaap Seidell.

Eén zin uit het artikel viel me op: Het is een beetje gemeen dat de natuur bedacht heeft dat groenten zo goed zijn voor kinderen en diezelfde kinderen er een ingeboren afkeer voor heeft gegeven. (Onderstreping toegevoegd.) Moet ik nou geloven dat kinderen een aangeboren afkeer van groenten hebben? Zij ze van nature juist dol op friet, chips en ijs, die zo ongezond zijn?

Ik en mijn broers en zussen (zeven in totaal) zijn ook kinderen geweest en ik herinner me nog heel goed dat we altijd, dagelijks zelfs, groenten aten. (We hebben zelfs een tijdje suikerbieten en bloembollen gegeten.) We aten ook spruitjes en tuinbonen en die vind ik nog steeds echt lekker! Ik vermoed dat we gewoon groenten aten, niet alleen omdat we moesten eten wat de pot schafte, maar ook omdat er gewoon zelden of nooit friet, chips en ijs beschikbaar waren en we ons daarmee niet konden volvreten.

Ik heb echt geen idioot strenge ouders gehad. De groenten werden er niet bij ons ingestampt, als bij ganzen die foie gras moeten leveren. We moesten gewoon opeten wat we op ons bord kregen. Ik denk dat de ouders van nu dat bij de kinderen van nu nog steeds voor elkaar kunnen krijgen. Gewoon die alternatieven als friets, chips en andere overbodige calorieën uit de buurt houden.