BIJWONEN

Aan het eind van praatprogramma's op tv zie je vaak een tekst in beeld, waarin je kunt lezen dat je dat je de opnamen van dat programma kunt bijwonenen en wat je daarvoor moet doen. Er zit ook altijd aardig wat publiek bij die programma's. Waarom zitten die er  eigenlijk? Wat is de lol ervan?

Volgens mij zijn de gesprekken die er gevoerd worden beter te volgen als je naar de tv kijkt. Je ziet de sprekers in beeld, terwijl het publiek vooral tegen de ruggen van de sprekers zit aan te kijken. 

Is het misschien leuk om in de buurt te zijn van BN'ers, die je bijna kunt aanraken? Het zal wel aan mij liggen, maar hoe leuk is dat eigenlijk? In de tijd dat ik ambtenaar was heb ik verschillende malen bekende politici, zoals minisers en staatssecretarissen van heel dichtbij gezien. Ik heb er zelfs tegen gesproken. Eerlijk gezegd deed met het me niet echt veel.

Er is natuurlijk een gerede kans als jij in het publiek zit, dat familie, vrienden en buren jou op tv kunnen zien en jij jezelf, als je geregeld hebt dat het programma wordt opgenomen. Is dat vreselijk leuk of boeiend? Nou, dat valt ook wel mee, of tegen als je daar wat genuanceerd tegen aan kijkt. Zo'n twintig jaar geleden ben ik drie keer een klein half uur op tv te zien geweest, niet toevallig af en toe, maar steeds vol in beeld en nog pratend ook. Ik deed mee aan de quiz 'Twee voor twaalf'. Ik vond het leuk om mee te doen aan die quiz, maar ik werd er echt niet opgewonden van dat ik op tv te zien was. Dat was leuker voor anderen: Die man die gisteren bij Twee voor Twaalf was, die ken ik! Big deal!