ZWEVEN

De digitale Volkskrant heeft een special over 'de zwevende kiezer'. Ik ben nooit een zwevende kiezer geweest. Ik stem jarenlang achter elkaar, bij welke verkiezing dan ook, op dezelfde partij. Dat was heel lang de PvdA, maar aan het einde van de vorige eeuw ben ik overgestapt naar de SP. Van beide was/ben ik ook lid.

Ik ben twee keer afgeweken van mijn gewoonte. Ik heb ooit bij de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam op de PSP gestemd, omdat die tegen de aanleg van de metro was, waarvoor veel afbraak in de Amsterdamse binnenstad, met name in de Nieuwmarktbuurt, nodig was. Ik voelde me later zeer belazerd toen de PSP alsnog instemde met de aanleg van de metro.

Bij Europese verkiezingen stem ik D66, omdat de ideeën van deze partij over Europa het dichtst bij de mijne staan. Mijn ideeën komen behoorlijk overeen met die van de voormalige Belgische premier en huidig lid van het Europees parlement Guy Verhofstadt.

Er waren nog nooit zoveel zwevende kiezers als nu. (...) De 'vaste honk-stemmers' zijn een minderheid geworden: tweederde van de kiezers twijfelt tussen twee of meer partijen.

Ik vermoed dat de meeste zwevende kiezers niet de moeite nemen uitgebreid kennis te nemen van de verkiezingsprogramma's van de politieke partijen waartussen zij twijfelen. Vaak is hun keuze gebaseerd op de mate waarin ze een lijsttrekker aantrekkelijk vinden, hoe zhij 'het deed' tijdens televisiedebatten. Ook specifieke 'beloftes' kunnen stemmen trekken: meer asfalt, harder rijden, lagere lasten, grotere veiligheid, minder buitenlanders, minder regels, weg uit Europa.

Dat mensen zweven en dat ze dus nu eens die, dan weer deze partij kiezen kan ik me nog wel voorstellen,  maar wat ik niet begrijp is dat er heel veel, het meest zelfs, geschwitcht wordt tussen PVV en SP. De Fransen zouden zeggen: "Les extrêmes se touchent." De SP heeft, althans op landelijk niveau, nog nooit deelgenomen aan een coalitie, maar de status van 'protestpartij' is ze zolangzamerhand toch wel ontgroeid. Als volgend jaar de PVV inderdaad de grootste wordt, hebben de echte politieke partijen een duidelijke reden om zich eens goed te bezinnen op mogelijkheden hun achterban te vergroten.