UPDATE

"Tenzij ik op 31/10 iets hoor wat vermeldenswaardig is, zul je mij niet meer horen over dat verwijderde melanoom." Dat schreef ik hier op 21 oktober jl. Op 31/10 hoorde ik niets. Ik sprak de dermatoloog op 1/11, naar aanleiding van het onderzoek in het laboratorium van het stukje weefsel dat hij op 21 oktober bij me had weggehaald.

Het labonderzoek bevestigde, niet geheel onverwacht, de diagnose van de dermatoloog: een melanoom. De belangrijkste vraag in een situatie als deze is: hoe groot is de kans op uitzaaiingen? Daar begint het goede nieuws: bij een melanoom met een dikte van 1 mm wordt de kans op uitzaaiingen ingeschat op 10%. De dikte van het melanoom dat bij mij is weggehaald was 0,2 mm. De kans op uitzaaiingen is navenant kleiner.

Ook kleine kansen kunnen feiten worden. Het is dus zaak e.e.a. goed in de gaten houden. Bij een melanomm met een dikte van meer dan 1 mm is dat in het begin een paar keer per jaar en na enige tijd 1 of 2 keer per jaar controle in het ziekenhuis. In mijn geval mag ik het allemaal zelf in de gaten houden. Met name moet ik controleren of de dichtstbijzijnde lymfeklieren (die in de hals) dikker worden. Verder moet ik controleren of zich elders op mijn huid nieuwe melanomen manifesteren.

Hoe controleer ik die plekken die ik zelf moeilijk kan zien? Ik heb geen partner die me af en toe wil bestuderen. Het is ook niet iets wat je van je buren vraagt. Ik kan weer eens naar de sauna gaan en medebezoekers vragen mij eens goed te bekijken. Zal ik volgende zomer wel weer  naar een naturistencamping gaan? Uitgebreid 'zonnen' is ook niet zo goed, geloof ik.

Hoe dan ook, ik ga me geen zorgen zitten maken over wat er eventueel zou kunnen gebeuren. Ik heb al vaker iets ernstigs meegemaalt: herseninfarct, harinfarct, tia. Daar merk ik momenteel niets van. Ik word wel dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van copd. Dat is ook niet zo leuk!