COPYCAT

Ik heb een hekel aan BN'ers met een levensbedreigende ziekte, bijvoorbeeld kanker, die daar uitgebreid en regelmatig in de media, dus ook in talkshows, verslag van doen en/of op bevraagd worden. Het is overigens ook een manier om van O(n)B(ekende)N(derland)er BN'er te worden.

Goed, dat gezegd zijnde, moet ik toch even iets kwijt. Trouwe lezers van dit blog weten dat ik drie goede vrienden heb die alle drie Jan heten. In de afgelopen twee maanden bleken twee van deze Jannen kanker te hebben. De ene heeft de ziekte van Kahler, de ander prostaatkanker. Eerstgenoemde heeft inmiddels bestralingen achter de rug, volgt nu chemotherapie, die weer wordt gevolgd door stamceltherapie. De ander wordt binnenkort geopereerd.

Aan die Jannen stuurde ik gisteren een e-mail met daarin de volgende tekst:

Het moet niet gekker worden. Het is echt niet zo dat ik per se hetzelfde (min of meer) wil meemaken als jullie. Ik heb ook nooit de rol van 'copycat' willen spelen. Maar toch: vanochtend was ik bij een dermatoloog die mij vertelde dat ik zeer waarschijnlijk een vorm van huidkanker had. Dat consult vond plaats in het gezondheidscentrum, maar aan het eind van de middag kon ik mij vervoegen in het BovenIJ Ziekenhuis, waar het melanoom, want dat was het, is verwijderd. Over tien dagen hoor ik nader, dan is er ook in het lab naar gekeken.

Het doet allemaal wel wat ironisch, bijna oneerlijk, aan. Als derde, binnen vrije korte tijd, in de rij hoor ik dat ik een vorm van kanker heb en als eerste word ik er, op de dag van de diagnose, van verlost. 31 oktober, als ook de hechtingen verwijderd worden, hoor ik of die 'verlossing' redelijkerwijs gezien voorgoed is.

Tenzij ik op 31/10 iets hoor wat vermeldenswaardig is, zul je mij niet meer horen over dat verwijderde melanoom.

O ja, bij die Jannen laat de prognose zich redelijk positief aanzien.