14

Zullen we er nou eens over ophouden? Ik wil direct toegeven dat Johan Cruijff een zeer goede voetballer was. Door zijn foundation worden ongetwijfeld goede dingen gerealiseerd. Er kan niet gezegd worden dat we zijn overlijden ongemerkt voorbij hebben laten gaan. Hem is wereldwijs gepaste eer bewezen.

Johan Cruijff was geen heilige. Je krijgt er bij mij niet in dat hij de wereld, of zelfs maar Nederland, blijvend veranderd heeft. Dat er mensen waren die gisteren wilden herdenken dat Cruiff, had hij nog geleefd, jarig zou zijn geweest, prima. Als je ter gelegenheid daarvan 14 km wilde gaan hollen, is daar niets tegen. Wie daar een jaarlijkse traditie van wil maken, moet dat vooral doen. Maar eerlijk geegd hoef ik dat niet te weten. Natuurlijk konden Matthijs van Nieuwkerk en sidekick Tom Egbers het gisteren niet laten toch nog even aandacht te besteden aan Cruijffs verjaardag en een mooie foto te laten zien.

En nou heeft Amsterdam er ook nog een Johan Cruijfftram bij, met als lijnnumer (hoe kan het anders?): 14. Zijn eerste rit ving aan om 14:14 uur. De tram zal bijna een maand lang door de stad rijden.

Zo langzamerhand kan ik het getal 14 niet meer horen of zien. Dat komt ook omdat het bij mij onaangename herinneringen oproept. Volgende maand, op 14 mei, is het precies 20 jaar geleden dat Boukje onverwacht te horen kreeg dat ze niet lang meer te leven had. Ik verwacht niet dat iemand anders zich dat weet te herinneren en ik verwacht evenmin dat iemand anders daar die dag bij stil blijft staan. Boukje heeft ook de wereld of Nederland niet veranderd. Ze heeft alleen mij veranderd.